De afgelopen weken heb ik wat digitale stapeltjes detectives gelezen. Na mijn vorige leeslijst heb ik de Millennium serie doorgewerkt. Nu wacht ik op de nieuwe Nicci French op Kobo Plus.
Tijd genoeg om eens te bedenken waarom ik de meeste detectives zo matig vind. Ja, ze zijn spannend en lezen lekker weg. Maar meestal zit ik halverwege met kromme tenen. Want wat zijn die boeken gruwelijk vrouw-onvriendelijk.
De serie over Erika Foster: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar luistert totaal niet naar gezag. Ze functioneert niet binnen een organisatie, neemt risico's en is labiel. Ja, ze vindt de dader, maar moet uiteindelijk gered worden door een man.
De serie over Mia Krüger: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar psychisch instabiel. Ze gebruikt pillen en alcohol. Ze past niet binnen de organisatie en houdt zich niet aan protocollen.
De serie over Lisbeth Salander: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar mist empathie. Ze heeft waarschijnlijk Asperger, past niet in de maatschappij en neemt fikse risico's.
Alledrie de series zijn geschreven door mannen. Waarom kan een vrouwelijke hoofdpersoon in een detective niet 'normaal' zijn? Is het zo moeilijk om als man toe te geven dat er ook slimme, goed functionerende vrouwen zijn?
In films speelt vaak hetzelfde probleem. The Bridge heeft bijvooebeeld een hoofdpersoon die vergelijkbaar is met Lisbeth Salander.
Er zijn tot nu toe drie series/schrijvers waar ik wel blij van word. Agatha Christie is al sinds mijn twaalfde een soort gouden standaard. Robert Galbraith is een moderne schrijver waarbij vrouwen 'normaal en slim' zijn. Niet verrassend, want het is een pseudoniem voor J.K. Rowling. En Nicci French, het schrijversduo, maakt ook prachtige personages.
Mijn guilty pleasure heeft daar ook mee te maken. Een gewone detective hark ik in een paar uurtjes naar binnen. Maar bij Nicci French vind ik dat zo zonde. Als er een nieuw boek van hen is, kies ik daarom altijd voor een luisterboek, via Kobo of Storytel. Dan heb ik meer dan tien uur plezier van het verhaal.
De afgelopen jaren heb ik iedere zomer in de tent een nieuwe Nicci French geluisterd. 's Avonds naast mijn dochter op het matje, tot ze sliep. Iedere ochtend als ik wakker werd en de rest nog sliep. Het toppunt van ontspanning, wat mij betreft.
Ik denk dat ik deze zomer een alternatief moet bedenken voor op mijn matje in de tent luisteren. Wandelen, een matje in de tuin leggen of nog iets anders. Maar ik kan me er nu al op verheugen!
Welke detectives vind jij goed? Heb je nog leestips voor me?
De boeken van M.J Arlidge met D.I. Helen Grace vind ik spannend. Maar zoals jij al schrijft,ook een vrouw met een "rugzak".
BeantwoordenVerwijderen