'Lampje' stak een lichtje aan

De afgelopen weken waren pittig voor dochter. Verplicht uitrusten is zo stom. Gelukkig ontdekte ik dat we konden luisteren naar 'Lampje', voorgelezen door de schrijfster Annet Schaap. 

Dochter vond het niet altijd leuk, weer op de bank of in bed gaan liggen. Maar na twee zinnen ontspande ze al en dan lieten we ons samen meeslepen in het verhaal. Vaak wilde ze zelfs niet meer stoppen met luisteren. We hebben zes uur geluisterd samen en dat was ontzettend fijn.

Vandaag was de beloning voor al die uren rust. Of de bekroning van het verhaal, eigenlijk. We zijn samen naar het theater geweest, naar de voorstelling 'Lampje'. Dochter was nog nooit in de schouwburg geweest, dus ze vond het spannend of het wel leuk zou zijn. 

Het is een heerlijke voorstelling, met fijne liedjes. Dochter zat te stralen en te lachen en haar adem in te houden tegelijk. Ze kwam halverwege op schoot, omdat zitten lastiger werd, maar ze bleef genieten. 

Op de terugweg regende het snoeihard. Dochter fietste zingend door de plassen. Nu ligt ze zingend in bad uit te rusten. 

Dit zijn de dingen die het leven de moeite waard maken. Letterlijk. Ik hoop dat we daar nog lang op kunnen teren. 

Lampje stak niet de vuurtoren aan, maar wel een lichtje in dochter!

Tranen in de soep: GGZ

Gisteren belde de hoofdpsycholoog over dochter. Ze kan volgende week starten bij de GGZ. We zijn al even bezig met de aanmelding en hadden vorige week een overleg met GGZ en revalidatieteam. Maar nu is er dus per direct een plekje geregeld.

Ik stond na het telefoontje huilend in de erwtensoep te roeren. Want ja, het is fijn dat er professionele hulp komt voor dochter en daarmee voor ons. Maar blijkbaar schatten ze in dat het hard nodig is. Terwijl ze nu minder vaak dood wil dan vorig schooljaar. Ik wist niet meer of ik huilde van opluchting of van verdriet.

Het valt niet mee om anders te zijn. Het is zwaar als je steeds niet mee kan doen. Het is om woest en verdrietig van te worden, als je hoofd wil en je lijf steeds op is.

Het leven is behoorlijk intensief deze dagen.

Lekkerste vegetarische maaltijden

In ons gezin zijn de meningen verdeeld over vlees eten. Puber en papa eten graag vlees, maar tweede zoon en dochter hebben er geen interesse in. Kleuter eet meestal geen avondeten, of alleen het vlees. (Hij is kerngezond, dus hij zoekt het maar uit verder.) 

Qua klimaat en dierenleed is vegetarisch eten natuurlijk beter, dus het compromis is nu dat we op zondag duurzaam vlees eten. De rest van de week mag ik puzzelen op het menu. 

Puber werkt twee avonden vanaf 18.00 en papa of tweede zoon zijn dan vaak nog niet thuis. Dus het eten moet goed op te warmen zijn die dagen.

De zwemlesdag gaat ook een uitdaging zijn, want dan kom ik 17.00 thuis, moet puber om 18.00 werken en moet ik 's avonds nog energie over hebben voor een lange vergadering. Dus dat betekent vooruit koken en opwarmen.

Maar wat eet je dan?

In ons gezin zijn wraps erg geliefd, met een bonenmengsel erin en vooral veel geraspte kaas erop. 

Zelf ben ik fan van vega lasagne, vooral omdat ik dan een dubbele portie maak en de tweede dag niet hoef te koken. Dat geldt trouwens ook voor gepureerde maaltijdsoep.

Shaksuka vinden de kinderen gelukkig ook nog goed te doen, waarbij ze vooral de broodjes waarderen.

Ik maak vaak stamppot met seizoensgroente, met daarin linzen of witte bonen voor extra eiwitten. Vleesvervangers bevatten vooral troep, dus die eten we nooit. 

Wie heeft er nog favoriete vegetarische gerechten die je goed vooraf kunt klaarmaken?

Eindelijk zwemles

Dochter heeft ruim een jaar op zwemles gezeten. Ze vindt zwemmen heerlijk en was erg blij toen ze mocht starten. Ze is motorisch best vaardig, dus de verschillende technieken kreeg ze goed onder de knie. Maar het zwembad was koud, zodat ze vaak eerder onder de douche werd gezet omdat ze helemaal blauw werd. Bovendien had ze de dag na zwemles meestal koorts, puur van vermoeidheid. Toen ze niet naar het diepe bad mocht omdat ze daar de overkant niet haalde, was ik er klaar mee. Dochter had niet de kracht om echt te leren zwemmen en hoewel we nog geen diagnose hadden, wist ik dat dit niet vanzelf goed ging komen.

In januari hebben we aangegeven bij het revalidatieteam dat dochter veilig moet leren zwemmen. Deze maand was het dan zover: observatie in het zwembad. We hoorden gelijk na afloop dat dochter inderdaad mag starten, direct na de herfstvakantie. Het is in een heerlijk warm bad, een kwartiertje rijden maar. 

De zwemjuf benoemde direct dat dochter 'ontzettend hypermobiel' is. Als ze op haar buik zwemt, kost het haar zoveel kracht om haar hoofd boven water te houden, dat ze bijna niet vooruit komt. Op haar rug gaat het beter gelukkig. De zwemles is individueel, dus een juf per kind. Zodra dochter aangeeft dat ze ergens pijn heeft, kunnen ze even stoppen of iets anders oefenen.

Het revalidatieteam kan niet beloven dat dochter een regulier ABC-zwemdiploma gaat halen. Maar ach, dat hadden we zelf al jaren geleden bedacht. Het doel van deze zwemles is dat dochter niet meer verdrinkt en hopelijk wat spierkracht opbouwt. De zwemjuf beloofde zo nodig zelf een papier te printen, 'want sommige kinderen vinden een diploma zo belangrijk.' De juf belde twee dagen later om te horen hoe het ging met dochter, of ze niet te moe was en geen koorts of oorontsteking kreeg. 

Alles voor het kind, met maatwerk en begrip: we gaan hier vast een prima tijd hebben!