De afgelopen weken waren pittig voor dochter. Verplicht uitrusten is zo stom. Gelukkig ontdekte ik dat we konden luisteren naar 'Lampje', voorgelezen door de schrijfster Annet Schaap.
Dochter vond het niet altijd leuk, weer op de bank of in bed gaan liggen. Maar na twee zinnen ontspande ze al en dan lieten we ons samen meeslepen in het verhaal. Vaak wilde ze zelfs niet meer stoppen met luisteren. We hebben zes uur geluisterd samen en dat was ontzettend fijn.
Vandaag was de beloning voor al die uren rust. Of de bekroning van het verhaal, eigenlijk. We zijn samen naar het theater geweest, naar de voorstelling 'Lampje'. Dochter was nog nooit in de schouwburg geweest, dus ze vond het spannend of het wel leuk zou zijn.
Het is een heerlijke voorstelling, met fijne liedjes. Dochter zat te stralen en te lachen en haar adem in te houden tegelijk. Ze kwam halverwege op schoot, omdat zitten lastiger werd, maar ze bleef genieten.
Op de terugweg regende het snoeihard. Dochter fietste zingend door de plassen. Nu ligt ze zingend in bad uit te rusten.
Dit zijn de dingen die het leven de moeite waard maken. Letterlijk. Ik hoop dat we daar nog lang op kunnen teren.
Lampje stak niet de vuurtoren aan, maar wel een lichtje in dochter!
Wat fijn voor je dochter. En voor jullie.
BeantwoordenVerwijderen