Goede voornemens

Het geluk als je geen goede voornemens hebt: geen onbereikte doelen in 2020. Ik wilde vooral uitrusten en ontspannen en kreeg daarvoor ruimschoots de gelegenheid. De grootste onverwachte gebeurtenissen voor ons: een diagnose voor dochter en de komst van een kitten. 

Corona was iets wat iedereen voor zijn kiezen kreeg, dus daarin zijn we niet bijzonder. Ik vind het fijn dat ons gezin hierdoor extra saamhorig is. Natuurlijk is er soms ruzie en gedoe, maar het gaat beter dan ik ooit had kunnen denken.

Ik maak voor het nieuwe jaar opnieuw weinig goede voornemens. Iets meer wandelen, als mijn knie en voeten meewerken. De peuter zindelijk maken, als hij ooit gemotiveerd raakt. Meer zelf muziek maken, in plaats van vooral met de kinderen oefenen. Tevreden zijn met alle kleine gelukjes. Lijkt me ruim voldoende.

Het belangrijkste goede voornemen is bij de dag te leven. Zonder eisen en zonder het idee dat alles maakbaar is. Maar dat neem ik me iedere week wel een keertje voor. Dan zien we vanzelf wel wat het nieuwe jaar brengt. 

Ik wens iedereen een rustige jaarwisseling en een vreugdevol 2021!

Kerst 2020: delen van onze overvloed

Deze kerst is heel stil: we blijven gewoon thuis. Gelukkig hebben we geen grote zorgen en hoefden we van niemand afscheid te nemen. Het enige waar onze kinderen mee kampen is verveling. 

Dochter had bedacht om koekjes te bakken en uit te delen. Gisteren veranderde ons huis in een mini-fabriekje, waar meer dan honderd koekjes werden geproduceerd. Dochter deed ze keurig per vier in een zakje. Daarna mocht ze die uitdelen aan senioren in ons buurtje. Ze stond steeds stralend aan te bellen: prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar en alstublieft! Er waren zoveel mensen blij!

Tweede zoon zit op fluitensemble en had kerstliedjes meegekregen. Dochter bleek die ook te kunnen fluiten op haar sopraanfluit. Vandaag zijn we buiten wat kerstliedjes gaan spelen bij mensen van wie ik wist dat ze het moeilijk hebben deze dagen. Driestemmig, schattig en kerst: sommigen moesten huilen...

Zo hadden we een mooie mix van bezigheidstherapie en leren om iets voor een ander te doen. Gecombineerd met online kerkdienst, de toespraken van de paus en de koning, is het hier echt kerst. Ik denk dat we volgend jaar weer zoiets doen!

Fijne feestdagen voor jullie!

Leuke boeken voor meisjes in groep 4

Boeken voor beginnende lezers gaan vaak helemaal nergens over. Suffe boeken motiveren natuurlijk ook niet om te lezen. Dus hoe vind je nou een leuk boek zodat een kind met plezier leest? 

Tip van de dag: vergeet zo snel mogelijk die AVI-boekjes. Iedere fatsoenlijke bieb heeft tegenwoordig een MLP: Makkelijk Lezen Plein. Daar staan boeken voor kinderen met allerlei leesproblemen, waarbij lezen zo leuk en makkelijk mogelijk wordt gemaakt. Beter lettertype, meer plaatjes, uitleg bij lastige woorden en toffe verhalen. Dat is niet alleen voor kinderen met dyslexie, dat is ook prima geschikt voor startende lezers.

Er zijn voor meisjes vooral stapels boeken over paarden. Prima, maar dochter had het na drie boekjes wel gezien. Wat lees je dan wel? Ik heb stapels van de bibliotheek naar huis gesleept en een deel is ongelezen weer retour gegaan. Hierbij een lijstje om je kind wél enthousiast te krijgen!

- 'De enorm eigenwijze eenhoorn' van Pip Bird is ideaal om weigerende meisjes over de streep te trekken. Glitter, eenhoorns, school, humor en vriendschap, het zit er allemaal in. Eigenlijk begon dochter toen pas te ontdekken dat er ook leuke boeken zijn.

- 'Bob Popcorn' en 'De popcorn spion' zijn helemaal geweldig. Prima te lezen, veel tekeningen en vooral veel humor. Er is zelfs een speciale website van https://www.bobpopcorn.nl. Ook geschikt voor jongens natuurlijk.

- 'Ik ben een zeemeermin (maar dat is geheim)' van Sabine Wisman. Een meisje van zeven verandert 's nachts stiekem in een zeemeermin. Dochter leest het boek achter elkaar uit.

- Foeksia de Miniheks, van Paul van Loon. De hele serie gaat er hier doorheen. Dochter begon toen ze nog Avi M4 had en leest ze inmiddels in een razend tempo uit.

- Serie 'De Dieren Ridders' van Iris Boter. Een groep kinderen beleeft allerlei avonturen om dieren te redden. Vriendschap, dieren, domme en spannende acties, het is een heerlijk succes. Dochter las de vijf delen allemaal enthousiast.

Natuurlijk lezen we ook voor. Iedere avond een heel hoofdstuk (en soms twee). Onze favoriete voorleesboeken van dit moment:

- 'Oom Willibrord' van Jan Terlouw

- 'De kinderen van Bolderburen' van Astrid Lindgren

- 'Minoes' van Annie M.G. Schmidt

 

Wat alle meisjes in ieder geval moeten lezen zijn de twee boeken van Janneke Schotveld: 'De dappere ridster' en 'Het kattenmannetje en andere sprookjes'. Briljant bedacht, met veel humor en heerlijk eigentijds. Want meisjes kunnen gewoon alles doen en worden wat ze willen!

Hebben jullie nog tips voor ons? We horen het graag!

Een puber met ASS en lockdown

Nog voordat de scholen sloten, werd onze puber steeds stiller. Hij voelde zich ziek en wilde niet naar school. Zijn cijferlijst was beroerd en na wat gesprekjes kwam het hoge woord eruit. Hij is echt depressief. Niet een dipje, maar een zwarte wolk die iedere minuut overschaduwt en alle lichtpuntjes dooft.

We herkennen dit soort periodes beter en weten ook beter wat helpt. Van een psycholoog wil hij niets weten, want hij is een puber. Dus is het onze taak om hem hier doorheen te helpen. Structuur, buitenlucht, beweging en sociale contacten, gemixt met gesprekken en positieve aandacht, dat werkt het beste.

Toen gingen de scholen dicht. Geen sociale contacten, beweging en buitenlucht en minimale structuur dus. Het is zwaar om iedere dag je puber uit bed te praten, te laten douchen en aankleden en naar buiten te jagen. Het is moeilijk om hem contact te laten leggen met zijn even introverte vriendjes. En dan zouden er eigenlijk nog achterstallige woordjes in zijn hoofd getoverd moeten worden.

Puber kan zelf totaal geen structuur aanbrengen in zijn lege dagen. Hij vergeet zelfs te eten en drinken en weet dan niet waarom hij zich zo ellendig voelt. Dat maakt het voor een puber met ASS nóg lastiger om weer uit deze spiraal te komen.

Nu kan puber prikkelvrij online de lessen volgen. De drempel om naar zijn lawaaiige derde klas terug te gaan, wordt echter steeds hoger. Na zo'n schooldag kan er absoluut geen huiswerk meer bij. Terwijl dan juist na twee weken fysiek onderwijs de toetsweek alweer is.

Ik kan me nog niet voorstellen hoe hij over 3,5 jaar op kamers gaat en gaat studeren. Stiekem vind ik het dus totaal geen ramp als hij een jaartje over doet. Hij zal niet de enige zijn die in deze periode een jaar 'verliest'. Als hij maar een beetje gelukkiger wordt!

Je schrap zetten voor de lockdown

Soms benijd ik Robinson Crusoë, die in zijn eentje op een tropisch eiland zat. Want met z'n zessen in de winter opgesloten, dat voelt toch heel anders. Dus maak ik in mijn hoofd lijstjes van spullen die nog besteld moeten, klusjes voor de kinderen en een plan van aanpak. Want met een kind met ASS moet je in één keer de goede structuur neerzetten, omdat verandering zo lastig is.

Ik gok dat er van online school weinig terecht komt deze week. Puber is zielsgelukkig dat hij aan de dans- en theaterworkshops ontsnapt vrijdag. De kerstviering van de basisschool in de kerk was al geschrapt. Geen klassenfeest voor tweede zoon vrijdag, geen knutselclub zaterdag en online fluitles. Tot zover het bekende riedeltje van annuleringen en aanpassingen.

In het voorjaar was het stralend weer en gingen de kinderen vanzelf buiten spelen. Nu zit iedereen een beetje depri elkaar te irriteren als het druilerig is. Helaas pindakaas ben ik zo'n irritante moeder die onbeperkt schermtijd een slecht idee vindt. Dus is het mijn schuld als ze zich vervelen en mag ik dat oplossen.

Wat ik extra lastig vind aan deze lockdown is dat we allemaal twee weken vrij zijn. Als papa op een scherm zit, jodelt de kinderschare natuurlijk ook om een scherm. Waar ik eerst de alleenheerser was tussen 8.00 en 18.00, moeten we het nu samen doen. Flexibiliteit en met de kinderen meeveren vindt hij lastig. Dus moet ik vanavond afspraken maken hoe we het gaan aanpakken, met voldoende marge voor aanpassingen en voldoende houvast voor duidelijkheid.

Wat ik in ieder geval heb geleerd: iedereen verplicht een half uur per dag naar buiten, individueel of met iemand samen. Bovendien ga ik iedere morgen een heilig halfuurtje claimen, waarbij ik ongestoord alléén kan zijn. En ach, we maken er gewoon een unieke periode van. Zodat onze kinderen later aan hun kleinkinderen vertellen: die kerstvakantie van 2020, dat was bijzonder!!!

Falen als moeder

Soms heb ik het gevoel dat ik aan alle kanten tekort schiet als moeder. Donderdag had tweede zoon therapie, om hem zelfvertrouwen te geven en weerbaar te maken. Puber biechtte op dat hij vooral depressief is en zich daarvan ellendig voelt. Dochter is pas in februari aan de beurt voor het revalidatieteam en ik moet het zelf maar uitzoeken met haar.

Wat doe ik fout als moeder, dat ik mijn kinderen niet gewoon happy door de dagen kan laten huppelen?

Ik heb inmiddels geleerd dat ik beter niet in mijn eentje tegen zulke gedachten kan vechten. Of nog erger: er aan toegeven. Misschien zouden mijn kinderen ook niet happy huppelen als ze in een ander gezin zouden opgroeien. Hun diagnoses betekenen immers dat sommige aspecten van het leven moeilijker zijn dan voor andere kinderen. Daar moeten zij en ik mee leren leven.

Zolang er geen handleiding op de ruggetjes van baby's geprint staat, doen alle moeders maar gewoon hun best. Soms is hulp vragen beter en dapperder dan zelf doorploeteren. Dus bel ik mijn lieve zusje of app ik een vriendin, zodat we elkaar om de beurt moed in kunnen spreken. 

Faal ik als moeder? Ik weet het niet. Ik zal het aan mijn kinderen vragen, als ze volwassen zijn. Voor nu hoop ik dat het goed genoeg is dat ik mijn best doe. Dat ik hulp vraag en wil leren. Meer vraag ik immers ook niet van mijn kinderen?

Virusje

Zondagavond begon puber te klagen over buikpijn. Hij at wel chips, dus ik gokte op toetsbuikpijn. Maandagochtend hoorde ik puber sniffen en hoefde hij geen ontbijt. Dus heb ik hem maar thuis gehouden en aangemeld voor een test.

Afgelopen nacht was dochter aan het spoken. Ze snotterde flink. Opeens bedacht ik dat haar wame rode wangetjes gisteren misschien toch van een virus zijn. Ik schreef ze toe aan oververmoeidheid na de gymles. Maar ze sliep tot 9.15.

Inmiddels is tweede zoon op de bank onder een dekentje gekropen. Hij is zo moe. Zondag kwamen mijn schoonouders langs en ging onze rustdag in rook op. Maar misschien is zijn vermoeidheid toch ook van een virusje.

Nu maar hopen dat het een onschuldig virus is. Want een dagje allemaal thuis is prima. Tien dagen quarantaine, dat is andere koek. Ik weet weer waarom dit de 'donkere dagen voor kerst' heet. Tel daarbij op dat de kerstvakantie in onze familie 'de tiendaagse veldtocht' wordt genoemd. Dan weet je hoe ik jaarlijks uitkijk naar januari en vooral naar de lente.

Overigens: dit jaar zal de veldtocht meevallen. Geen tien kerkdiensten, zoals in mijn jeugd. Geen verplichtingen met familie. Gewoon zelf de lichtjes ophangen, letterlijk en figuurlijk. 

Maar eerst wachten op de testuitslag. Want ik kan me moeiteloos een nóg ergere winter voorstellen: corona en dan quarantaine tot 10 dagen nadat de laatste klachtenvrij is. Dat duurt misschien tot de kerstvakantie. Dan wordt de kerstvakantie verlengd en zitten we vanaf nu tot half januari thuis.

Laat dit maar een ander virusje zijn, dan geniet ik van het idee van één dagje gezellig thuis met z'n allen.

Update: gewoon een virusje!