Virusje

Zondagavond begon puber te klagen over buikpijn. Hij at wel chips, dus ik gokte op toetsbuikpijn. Maandagochtend hoorde ik puber sniffen en hoefde hij geen ontbijt. Dus heb ik hem maar thuis gehouden en aangemeld voor een test.

Afgelopen nacht was dochter aan het spoken. Ze snotterde flink. Opeens bedacht ik dat haar wame rode wangetjes gisteren misschien toch van een virus zijn. Ik schreef ze toe aan oververmoeidheid na de gymles. Maar ze sliep tot 9.15.

Inmiddels is tweede zoon op de bank onder een dekentje gekropen. Hij is zo moe. Zondag kwamen mijn schoonouders langs en ging onze rustdag in rook op. Maar misschien is zijn vermoeidheid toch ook van een virusje.

Nu maar hopen dat het een onschuldig virus is. Want een dagje allemaal thuis is prima. Tien dagen quarantaine, dat is andere koek. Ik weet weer waarom dit de 'donkere dagen voor kerst' heet. Tel daarbij op dat de kerstvakantie in onze familie 'de tiendaagse veldtocht' wordt genoemd. Dan weet je hoe ik jaarlijks uitkijk naar januari en vooral naar de lente.

Overigens: dit jaar zal de veldtocht meevallen. Geen tien kerkdiensten, zoals in mijn jeugd. Geen verplichtingen met familie. Gewoon zelf de lichtjes ophangen, letterlijk en figuurlijk. 

Maar eerst wachten op de testuitslag. Want ik kan me moeiteloos een nóg ergere winter voorstellen: corona en dan quarantaine tot 10 dagen nadat de laatste klachtenvrij is. Dat duurt misschien tot de kerstvakantie. Dan wordt de kerstvakantie verlengd en zitten we vanaf nu tot half januari thuis.

Laat dit maar een ander virusje zijn, dan geniet ik van het idee van één dagje gezellig thuis met z'n allen.

Update: gewoon een virusje!