Een puber met ASS en lockdown

Nog voordat de scholen sloten, werd onze puber steeds stiller. Hij voelde zich ziek en wilde niet naar school. Zijn cijferlijst was beroerd en na wat gesprekjes kwam het hoge woord eruit. Hij is echt depressief. Niet een dipje, maar een zwarte wolk die iedere minuut overschaduwt en alle lichtpuntjes dooft.

We herkennen dit soort periodes beter en weten ook beter wat helpt. Van een psycholoog wil hij niets weten, want hij is een puber. Dus is het onze taak om hem hier doorheen te helpen. Structuur, buitenlucht, beweging en sociale contacten, gemixt met gesprekken en positieve aandacht, dat werkt het beste.

Toen gingen de scholen dicht. Geen sociale contacten, beweging en buitenlucht en minimale structuur dus. Het is zwaar om iedere dag je puber uit bed te praten, te laten douchen en aankleden en naar buiten te jagen. Het is moeilijk om hem contact te laten leggen met zijn even introverte vriendjes. En dan zouden er eigenlijk nog achterstallige woordjes in zijn hoofd getoverd moeten worden.

Puber kan zelf totaal geen structuur aanbrengen in zijn lege dagen. Hij vergeet zelfs te eten en drinken en weet dan niet waarom hij zich zo ellendig voelt. Dat maakt het voor een puber met ASS nóg lastiger om weer uit deze spiraal te komen.

Nu kan puber prikkelvrij online de lessen volgen. De drempel om naar zijn lawaaiige derde klas terug te gaan, wordt echter steeds hoger. Na zo'n schooldag kan er absoluut geen huiswerk meer bij. Terwijl dan juist na twee weken fysiek onderwijs de toetsweek alweer is.

Ik kan me nog niet voorstellen hoe hij over 3,5 jaar op kamers gaat en gaat studeren. Stiekem vind ik het dus totaal geen ramp als hij een jaartje over doet. Hij zal niet de enige zijn die in deze periode een jaar 'verliest'. Als hij maar een beetje gelukkiger wordt!