Soms heb ik het gevoel dat ik aan alle kanten tekort schiet als moeder. Donderdag had tweede zoon therapie, om hem zelfvertrouwen te geven en weerbaar te maken. Puber biechtte op dat hij vooral depressief is en zich daarvan ellendig voelt. Dochter is pas in februari aan de beurt voor het revalidatieteam en ik moet het zelf maar uitzoeken met haar.
Wat doe ik fout als moeder, dat ik mijn kinderen niet gewoon happy door de dagen kan laten huppelen?
Ik heb inmiddels geleerd dat ik beter niet in mijn eentje tegen zulke gedachten kan vechten. Of nog erger: er aan toegeven. Misschien zouden mijn kinderen ook niet happy huppelen als ze in een ander gezin zouden opgroeien. Hun diagnoses betekenen immers dat sommige aspecten van het leven moeilijker zijn dan voor andere kinderen. Daar moeten zij en ik mee leren leven.
Zolang er geen handleiding op de ruggetjes van baby's geprint staat, doen alle moeders maar gewoon hun best. Soms is hulp vragen beter en dapperder dan zelf doorploeteren. Dus bel ik mijn lieve zusje of app ik een vriendin, zodat we elkaar om de beurt moed in kunnen spreken.
Faal ik als moeder? Ik weet het niet. Ik zal het aan mijn kinderen vragen, als ze volwassen zijn. Voor nu hoop ik dat het goed genoeg is dat ik mijn best doe. Dat ik hulp vraag en wil leren. Meer vraag ik immers ook niet van mijn kinderen?
Lieve Maria, moeder zijn is in mijn ogen de moeilijkste taak die er is. Ik snap niet dat meer mensen dat inzien in plaats van ieder hun eigne leven blijven leiden met carriere en eigen behoeftes vervullen.
BeantwoordenVerwijderenDaarbij komt dat het leven en alles om ons heen zo snel gaat dat het voor zeer gevoelige kinderen heel moeilijk is. Ook voor ons volwassenen. Ik kan het niet meer bijhouden en het geeft onrust en angst.\\
Volgens mij ben jij een goede moeder die heel goed voor haar kinderen zorgt en hen een veilig en warm nest bied. Ik snap helemaal dat je aan jezelf twijfelt als het niet goed gaat met een van je kinderen maar besef ook dat je niet alles in de hand hebt. Depressie is vreselijk maar kan aangeboren zijn, geerfd of door hoe onrustig alles is voor gevoelige kinderen. Ik heb het idée dat je er bent voor hen. Ik wens je veel liefs en sterkte toe.
Dankjewel Hélène!
Verwijderen