Je schrap zetten voor de lockdown

Soms benijd ik Robinson Crusoë, die in zijn eentje op een tropisch eiland zat. Want met z'n zessen in de winter opgesloten, dat voelt toch heel anders. Dus maak ik in mijn hoofd lijstjes van spullen die nog besteld moeten, klusjes voor de kinderen en een plan van aanpak. Want met een kind met ASS moet je in één keer de goede structuur neerzetten, omdat verandering zo lastig is.

Ik gok dat er van online school weinig terecht komt deze week. Puber is zielsgelukkig dat hij aan de dans- en theaterworkshops ontsnapt vrijdag. De kerstviering van de basisschool in de kerk was al geschrapt. Geen klassenfeest voor tweede zoon vrijdag, geen knutselclub zaterdag en online fluitles. Tot zover het bekende riedeltje van annuleringen en aanpassingen.

In het voorjaar was het stralend weer en gingen de kinderen vanzelf buiten spelen. Nu zit iedereen een beetje depri elkaar te irriteren als het druilerig is. Helaas pindakaas ben ik zo'n irritante moeder die onbeperkt schermtijd een slecht idee vindt. Dus is het mijn schuld als ze zich vervelen en mag ik dat oplossen.

Wat ik extra lastig vind aan deze lockdown is dat we allemaal twee weken vrij zijn. Als papa op een scherm zit, jodelt de kinderschare natuurlijk ook om een scherm. Waar ik eerst de alleenheerser was tussen 8.00 en 18.00, moeten we het nu samen doen. Flexibiliteit en met de kinderen meeveren vindt hij lastig. Dus moet ik vanavond afspraken maken hoe we het gaan aanpakken, met voldoende marge voor aanpassingen en voldoende houvast voor duidelijkheid.

Wat ik in ieder geval heb geleerd: iedereen verplicht een half uur per dag naar buiten, individueel of met iemand samen. Bovendien ga ik iedere morgen een heilig halfuurtje claimen, waarbij ik ongestoord alléén kan zijn. En ach, we maken er gewoon een unieke periode van. Zodat onze kinderen later aan hun kleinkinderen vertellen: die kerstvakantie van 2020, dat was bijzonder!!!