De dag voor kerst mochten we bij het asiel een kitten ophalen. Ja, we hebben al een kat. Een dikke oranje jeweetwel kater. Hij is zo lief, dat de jongens vechten bij wie hij in bed mag slapen 's nachts. Ahum, ja, het hoort vast allemaal niet, maar vooruit. De kat is van tweede zoon, dus uiteindelijk moest puber hem steeds inleveren.
Nu heeft puber een eigen kitten. Een ontzettend schattig actief poesje, dat voorlopig op zijn kamer blijft. Puber is vreselijk verliefd. Hij gamet minder, omdat het poesje moet spelen. Hij komt buiten, om de kattenbak te verschonen. Zijn humeur is enorm opgeknapt. En het poesje zorgt voor afleiding voor het hele gezin.
Er vindt nu een ingewikkeld proces plaats tussen de kat en het poesje. Want zo'n indringer moet voorzichtig geïntroduceerd worden. Inmiddels hebben ze tegelijk in de woonkamer gespeeld. Ik vind het best spannend, want de kat is ruim 7 kilo en het poesje 1,5 kilo. Ik wil dus absoluut geen gevecht tussen hen. Maar tot onze grote hilariteit is onze grote harige reus enorm onder de indruk van dat kleine stuiterballetje. Als de kitten rondspringt, ligt de kat verbijsterd toe te kijken. Als de kitten dichtbij komt, schuift de kat voorzichtig achteruit. We gaan dus in kleine stapjes opbouwen, onder strikt toezicht. Want ze moeten uiteindelijk dikke vrienden worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten