Gisteren was bevrijdingsdag voor tweede zoon. Eindelijk mocht hij weer naar school. Eindelijk zou ik weer eens helemaal in mijn eentje thuis zijn. Want de afgelopen negen weken waren de kinderen vooral thuis. Puber was zelfs maar twee weken naar school geweest. In die negen weken had ik welgeteld drie hele dagen gehad waarin de kinderen allemaal naar school waren. Drie mooie rustige stille dagen.
Maar helaas. Gisteravond kwam er een berichtje. Juf positief getest, dus tweede zoon vandaag vrij. Er zijn nauwelijks invallers te krijgen, dus waarschijnlijk is hij vrijdag ook thuis. Gelukkig mag hij dinsdag wel naar school.
Vanmiddag kwam er een appje van puber. Blessure opgelopen bij gym, kun je me komen halen? We kijken even aan hoe ernstig het is, maar morgen is hij in ieder geval nog thuis. Ik heb hem naar zolder laten hinken en nu krijg ik per app verzoeken voor voedsel en drinken.
De klassenapp van kleuter rookte bijna van alle berichtjes. Ik prijs me gelukkig dat we de waterpokken al gehad hebben, want anders hadden we nóg een extra virus in huis. Kleuter en zijn juffen hebben nog geen corona gehad, dus ik heb me mentaal ingesteld op nog twee weken thuis met kleuter, ergens komende maand.
Januari is ongeveer voorbij en ik ben ontzettend klaar met deze winter. Vroeger droomde ik van een maand op een tropisch eiland. Nu ben ik al tevreden met een schooldagje alleen met een boek. Kan iemand de zon aanzetten, bloemen uit de grond toveren en alle virussen uitroeien?
Ik ben ook al niet meer alleen sinds maar 2020. Ik kan dat soms echt heel erg missen.
BeantwoordenVerwijderen