Sinds zondag tweede zoon positief testte, zijn we braaf allemaal thuis gebleven. In theorie mogen we sinds woensdag weer ongetest de wijde wereld in, maar dat lijkt ons bijzonder onverstandig. We houden het gezellig thuis en gaan maandag (met negatieve testen) weer naar school.
Deze week was ons gesprek met school dus ook online. Er waren allerlei mensen en instanties bij betrokken, dankzij de leerplichtambtenaar die iedereen aan tafel kreeg.
De juf wil heus haar best doen voor dochter, maar het is haar eerste jaar als juf. Ze werkt hard en verdient hulptroepen. De ib-er is vast van goede wil, maar komt eveneens om in het werk. Dus nu waren er twee orthopedagogen met tips en trucs, een psycholoog met veel ervaring en inzicht, een adviseur met kennis over hulpmiddelen en een leerplichtambtenaar als stok achter de deur.
De conclusie is dat dochter werk op niveau moet krijgen, met veel uitdaging. Door haar beperkte energie moet dat niet extra zijn, bovenop haar basisstof, maar in plaats daarvan. Maatwerk dus, liefst via haar eigen laptop. En ze moeten dochter vooral het gevoel geven dat ze gezien wordt. Want nu voelt het arme kind zich vaak tot last in plaats van geliefd.
We hopen dat er nu vooruitgang wordt geboekt. Als iedereen het beste wil voor dochter, zou dat toch moeten lukken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten