Waarom wij niet voortaan vegetarisch eten als gezin

Het is hip om vegetarisch te eten. Ik zie op internet overal challenges verschijnen. De filmpjes over dierenleed zijn nergens te vermijden. Langzamerhand krijg ik het gevoel dat vlees eten echt niet meer kan in 2020. Sterker nog, vegan is de nieuwe trend, omdat vegetarisch niet genoeg is.

Ik kan me best voorstellen dat mensen vegetarisch willen eten. Sterker nog, vaak doen wij dat ook als gezin. Vlees minderen is prima. De generatie van mijn grootouders at met het hele gezin van 8 kinderen één varken per jaar. Dat leverde 60 kilo vlees op, dus 6 kilo per persoon: 125 gram per week. Verder ploeterden ze in de moestuin en aten ze vooral groente.

In ons gezin eten we nu meestal op zondag vlees. Soms doordeweeks nog een keertje een rookworst of spekjes om de stamppot wat op te vrolijken. Bij de frietjes maken we soms snacks klaar. We gaan soms naar de bekende fastfoodketen of we bestellen chinees. Dat geldt bij ons als bijzondere luxe waar we erg van genieten. Ik denk dat we de hoeveelheid vlees van mijn grootouders dus wel ongeveer evenaren: gemiddeld 750 gram voor ons gezin.

Natuurlijk denk ik soms ook aan overstappen op volledig vegetarisch eten. Maar de maaltijden zijn in ons gezin vaak een drama geweest. Oudste lustte door zijn autisme maar weinig. Tot hij 2,5 was, at hij voornamelijk potjes babyvoeding en dan maar drie smaken. Dochter heeft een periode sondevoeding gehad en moest daarna weer volledig leren eten. Ieder grammetje van haar gewicht heb ik er persoonlijk ingestopt.

Maar eerlijk gezegd heb ik wel een soort trauma rond maaltijden. Als de peuter niet wil eten, kan ik het nauwelijks opbrengen om hem te voeren. Ik doe mijn best om dingen te koken die zonder drama naar binnen gaan. Dat betekent vaste maaltijden op zondag, dinsdag en zaterdag, met een beperkt aantal recepten op andere dagen. Bij dochter moet ik nog steeds goed opletten dat ze voldoende voedingsstoffen binnen krijgt. Als zij op school alleen brood met salami eet, dan krijgt ze dat dus gewoon.

Het wel of niet vegetarisch eten is hier dus geen principiële keus, maar gaat over de uitvoerbaarheid. Mijn energie is niet toereikend om een compleet gezin opeens om te turnen naar een ander eetpatroon. Ik ben heel tevreden als ze op een dag allemaal groot en gezond zijn. Als dat één dier per jaar het leven kost, dan moet dat maar.