Een puber met autisme

Soms vraag ik me af hoe het normale leven met een puber is. Want hoe lief ook, onze puber is niet echt standaard. Toen hij vijf was, kregen we te horen dat hij autisme heeft. Lastig voor hem, maar je kunt er prima oud mee worden. Daarnaast is hij hoogbegaafd. Ook lastig en kun je ook best oud mee worden. Zijn slimheid compenseert gelukkig voor een deel zijn autisme. Hij kan namelijk ongelooflijk veel leren. Tegelijk zit daar ook het lastige stukje voor ons als ouders: wíj moeten hem zoveel extra leren.


We hebben ons voorgenomen om hem op te voeden tot een zelfstandige volwassene, die zich kan redden in de maatschappij. Want op een dag is hij klaar met de middelbare school en moet hij gaan studeren. Daarna moet hij het echte leven in. We vertrouwen erop dat hij dit kan leren, juist omdat hij zo vreselijk slim is. Maar geloof me, dat is ongelooflijk hard werken. Voor ons vooral.

Probeer eens één dag alle ongeschreven sociale regels hardop te benoemen. Wat is de regel, wanneer pas je die toe, wat zijn de uitzonderingen? Simpel voorbeeld: hoe begroet je een volwassene? Dat hangt er vanaf hoe goed je diegene kent, waar je die ontmoet, in welk gezelschap, in welke rolverdeling. Tegen oma zeg je iets anders dan tegen de caissière.
Er is zoveel wat hij niet automatisch aanvoelt, maar moet leren. Dat betekent dat ik een deel van de tijd met twee paar hersens probeer te denken. Wat ontbreekt in zijn denksysteem en hoe leer ik hem dat aan? Welke verandering komt er, hoe bereid ik hem voor en hoe vang ik dat op?

De basisschool ging niet vanzelf, zal ik maar voorzichtig zeggen. Inmiddels zit hij in de tweede klas gymnasium, waar hij met zijn 12 jaar gelukkig geen uitzondering is. De puberteit begint nu serieus te worden en wat ouders zeggen, wordt stom in plaats van een reddingsboei. Hij is bijna net zo lang als ik en voelt zich nog een stukje groter. Tot er stress ontstaat van iets en zijn kleine kinderhartje overstroomt. Dan kan hij niet zelf benoemen wat er speelt, laat staan een oplossing bedenken.
Dan mag ik opnieuw voor twee personen denken, waarbij ik soms flink moet kronkelen met mijn geest om zowel het probleem als de oplossing te vinden...

Ik hoop op mijn blog ook soms te beschrijven wat voor dilemma's en vrolijke situaties het oplevert als je een puber met autisme hebt. Mochten er ouders mee lezen met tips, trucs of vrolijke anecdotes, dan hoor ik die natuurlijk graag!