Sinds de kerstvakantie ben ik officieel gestopt met werken. Dat is nogal een overgang: tot oktober had ik iedere week een dag college en ik werkte drie dagen voor de klas. Inmiddels heb ik mijn diploma behaald en mijn opleiding na iets meer dan een jaar afgerond. Ik vond het leuk om voor de klas te staan, maar toch ben ik voorlopig gestopt.
Onze jongste is nu twee. Hij ging naar het kinderdagverblijf en vond het iedere morgen drama als ik hem wegbracht. Het lastige is dat je daar altijd de hele dag moet betalen, ook als je niet de hele dag nodig hebt. Onze basisschool heeft geen eigen BSO, dus ik moest altijd iets met oppas regelen als ik na 15.00 nog moest werken. Dat vonden zoon en dochter eigenlijk geen succes (hoewel ze BSO nog erger vonden).
Zolang ik nog een fulltime Master deed, kreeg ik wel fulltime opvangtoeslag. Maar zodra ik mijn diploma had, was dat voorbij. Maar als ik niet de hele dag werk, krijg ik niet voldoende vergoed om de opvang te betalen. Dan werk ik dus voor niks.
Daarnaast heeft de puber ook wat hulp nodig met plannen en organiseren van huiswerk. Het is veel leuker om te gamen en te chillen dan om te leren. Ik ken eigenlijk geen enkele twaalfjarige die uit zichzelf dan eerst lekker gaat leren na schooltijd als er niemand thuis is.
Als ik laat thuis ben, moet ik eerst nog koken, iedereen eten geven, de kleintjes in bed stoppen, huiswerk begeleiden, alles opruimen en dan om 21.30 zou ik nog mijn lessen moeten voorbereiden en toetsen nakijken. Dus wil ik liever minder uren per dag werken. Gelukkig voorzien ze nog genoeg vacatures voor de komende jaren. Als de jongste op school zit, wil ik in principe weer opnieuw aan het werk. Maar de komende anderhalf jaar ben ik dus thuismama.
Het is best een overgang. Geen collega's meer. Geen takenlijst waar je nauwelijks aan toe komt. De hele dag een peuter om je heen. Geen inhoudelijke uitdaging hoe je een leuke les neer zet. Alleen je eigen puber die soms irritant doet, in plaats van ieder uur 25 andere pubers. Minder geregel aan opvang, oppas of afspraken op onmogelijke tijdstippen. Minder inkomsten. Meer tijd om gezond te kopen en weloverwogen boodschappen te doen.
Ik weet nog niet hoe het gaat bevallen. Misschien zoek ik in september toch een gastouder voor de peuter om weer een paar uur per dag les te gaan geven. Misschien wil ik over anderhalf jaar juist thuismama blijven. In ieder geval beschouw ik het nu als een uitdaging om mijn leven als thuismama opnieuw vorm te geven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten