De scholen gaan weer starten en ik vind dat lastig. Thuisonderwijs loopt hier weer soepel, iedereen is er aan gewend en peuter doet het beter. Tweede zoon kijkt uit naar school, vooral omdat hij iedereen weer wil zien en het samen spelen mist.
Dochter wil niet naar school. Het kost haar bergen energie. Ze leert thuis veel sneller en kan pauzes nemen als ze dat nodig heeft. Op school bepaalt de juf wanneer er een pauze is en ligt het lestempo laag. Ze is dan vaak te moe om sociaal te doen.
Het moeilijkst worden de ochtenden. We hebben allemaal moeite om wakker te worden, dus meestal ontbijten we tussen 8.00 en 9.00. Ze starten met schoolwerk tussen 9.00 en 10.00. Straks moeten ze om 8.45 aangekleed en gevoederd in de klas zitten. En dan mogen we maandag dus door de sneeuw naar school wandelen met stapels boeken.
Daarnaast vraag ik me af hoe school dit ooit veilig gaat regelen. Niemand kan vertellen wat corona plus een slechter werkend immuunsysteem voor kinderen betekent. Gelukkig zijn de besmettingscijfers nu laag. Dus we gaan de gok maar nemen. Als die stijgen, kunnen we de afweging altijd weer opnieuw maken.
In de twee weken tot de vakantie ga ik in ieder geval proberen mijn huis weer eens te poetsen. Niet omdat ik op mevrouw Helderder lijk, maar omdat het op de bende van de Stampertje begint te lijken...
Wonderlijk hoe verschillend het is per kind hè? Mijn jongste zoon vindt het ook prima thuis, maar mijn jongste dochter verlangt juist wel weer naar echt les.
BeantwoordenVerwijderen