Ieder kind reageert hier weer anders op de nieuwe situatie. Overdag denken ze ook weer anders dan als het 's avonds donker wordt en ze in hun eentje in bed liggen. Wat werkt bij ons?
De oudste is ontzettend rationeel ingesteld. Hij snapt kansberekening, feiten en harde cijfers. Hij is het meest geholpen met duidelijke informatie. We vertellen hem dus eerlijk dat deze situatie nog een tijdje gaat duren. We verwachten dat ons gezin zonder problemen weer hier bovenop komt. Maar zijn oma loopt als ic-verpleegkundige een risico. Ook oude oma loopt een hoog risico. Verder leeft zoon bij de dag.
De tweede is een angsthaasje. Hij denkt meestal dertig scenario's uit over iedere mogelijke situatie. Overdag kan hij zichzelf afleiden, maar in zijn bed ligt hij soms te huilen. Hem vertellen we dus een stuk minder. We stellen hem gerust dat kinderen niet doodgaan aan corona. We noemen fijne dingen om over te denken in zijn bed. En we knuffelen hem extra vaak.
De derde is nog maar zes. Ze kan zich grote zorgen maken en een kwartier later alles weer vergeten. In een periode van angsten, stellen we haar gerust. Ze mag dan bijvoorbeeld post maken voor haar vriendinnetje dat chemotherapie krijgt. Zo heeft ze het gevoel dat ze iets concreets kan doen. Daarna leiden we haar af en vergeet ze haar verdriet meestal weer.
Onze peuter heeft het woord 'corona' ook opgevangen. Maar hoe leg je uit waarom iedereen thuis blijft?
Ik heb inmiddels een paar keer voorgelezen uit Jip en Janneke: 'Janneke heeft corona'. Ze heeft in het origineel een beetje griep, maar dat woord is simpel te vervangen. Jip mag niet met Janneke spelen, alleen door het raam.
Peuter heeft het helemaal begrepen. Hij riep gisteren: 'Ik heb corona, ik ben ziek en moet op de bank. Gauw zwaaien!'
Hoe gaan jullie om met de angsten van de kinderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten