Gisteren werd tweede zoon 10. Hij telde al 62 dagen af. Er was een feest gepland voor de hele klas, met een aantal andere kinderen. Er was een familiefeest gepland. We zouden uit eten gaan.
Ja, hij is 10 geworden en hij is gezond. Dat vind ik nu al een feestje waard.
Er waren kadootjes, ook per post. En er kwam zwaaivisite! Eigenlijk vind ik dat een fantastisch fenomeen. Lieve mensen die voor het raam komen zwaaien omdat je jarig bent.
Zoon kreeg een super cool zakmes. Hij wilde het heel graag, maar papa had wat aarzelingen.
Zoon verdween in de middag in de tuin met stok en zakmes en veiligheidsinstructies.
Na een kwartiertje kwam hij gillend binnen, onder het bloed.
Een grote snee in zijn duim. Hij viel bijna flauw van angst.
Gelukkig hebben wij een schat van een huisarts. We mochten nog even langs komen in de praktijk. Zoon heeft drie hechtingen en tóch vindt hij de huisarts heel lief. Dat zegt wat!
Het was een dag om nooit te vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten