vrijdag 29 mei 2020

Een vijfde kind

'Wat is dat vermoeiend mam, een poes opvoeden!'
Tweede zoon heeft zondag vroeg zijn kitten opgehaald. Het is een schattig beestje. Omdat zoon er al regelmatig mee ging knuffelen, is de kitten totaal niet bang geweest bij de aankomst in ons huis.

Nu proberen we de huisregels aan te leren. Niet op de trap of de tafel en geen nagels in de bank. Best overzichtelijk, dus inmiddels gaat dat aardig.

Poes wil graag spelen en gelukkig is er altijd iemand thuis om dat klusje te doen. Daarna gaat hij weer een paar uur slapen. Liefst op schoot natuurlijk.

Peuter is helemaal verliefd. Hij zet zelfs zijn speelgoed bij de slapende poes op de krabpaal als kadootje. Hij knuffelt en speelt het meest van allemaal.

Het moeilijkst is om de deur van de keuken en de achterdeur dicht te houden. Want naar buiten is geen goed plan. Ook daarin is peuter goed bezig. Gisteren ging hij zelfs in een winkel de deuren dicht doen.

Het is soms hard werken, maar ik had niet gedacht dat een kitten zoveel liefde en plezier zou brengen!

donderdag 21 mei 2020

Kitten op komst. Wat hebben we nodig?

Toen de scholen sloten, ging alles voor de verjaardag van tweede zoon niet door. Terwijl hij al weken aftelde. Niemand kon vertellen wanneer het leven weer normaal is. Er was geen enkele stip op de horizon om naar uit te kijken. Tweede zoon werd steeds depressiever.

Toen kreeg mijn nichtjes poes een nestje kittens. Zoon heeft een werkstuk geschreven voor ons over 'De poes'. Hij heeft gehuild en gesmeekt. En misschien zijn we slechte ouders, maar we zijn bezweken voor de oogjes van zoon en de kittens. Inmiddels tellen de kinderen af tot 30 mei: dan mag het poesje komen.

Er is inmiddels een kattenbak, een reismand en een mand. De komende dagen moeten we de rest aanschaffen.
Ik wil in ieder geval ook een krabpaal kopen.
Maar heeft iemand tips wat we verder echt nodig hebben en wat marketing-rommel is?

dinsdag 12 mei 2020

Naar school! Tenminste, af en toe...

Vandaag waren tweede zoon en dochter aan de beurt om naar school te gaan. Ze zitten in de B-helft van hun klas. Bij ons gaan de klassen doormidden op alfabetische volgorde en mogen de helften om de beurt een hele dag naar school.

Deze week mogen ze dus dinsdag en donderdag.
Volgende week mogen ze op maandag. Op woensdag is de onderbouw vrij en mag alleen zoon.
Op vrijdag zijn ze vrij, als brugdag na hemelvaart.
De derde week mogen ze op dinsdag en donderdag.
Dat betekent dus in drie weken welgeteld 5 dagen school voor dochter en 6 dagen school voor zoon.

Op school gaan ze werken aan sociaal-emotionele aspecten en verwerking. Ze houden gesprekken en doen crea ter verwerking van deze rare periode. Ze doen een beetje schoolwerk voor de kernvakken.
En ze krijgen instructie voor de dagen dat ze thuisschool hebben. Want op de dagen dat de andere helft in de klas zit, moeten we thuis het schoolwerk doen.

Was het niet efficiënter geweest om de boel gewoon dicht te houden tot 2 juni?

zaterdag 9 mei 2020

Puber in corona-tijd deel 2: rare taferelen

Vanmorgen dekte puber om 7.45 de tafel. Hij at zijn boterhammetjes. Zusje zat op de bank en de rest lag nog in bed.
Ik zag hem om 8.15 naar boven gaan met zijn schoollaptop. 'Wat ga je doen?' riep ik slaperig uit mijn bed. 'Wiskunde.'
Ik draaide me vergenoegd nog een keertje om. Blijkbaar had onze fikse preek over zijn resultaten van gisteren effect gehad.
Een halfuurtje later sloop ik naar boven om te zien of hij echt wiskunde deed. 'Ik zoek nog m'n link voor de eerste les.'
Hij was oprecht kwijt dat het zaterdag is.

Vorige week bakte puber een taart. Want pop was jarig en dochter gaf een feestje. Er kwam zelfs een brandend kaarsje op!

Inmiddels worden er bordspellen gedaan met z'n allen. Puber heeft gevoetbald met een 'vergeten' vriendje uit de buurt. Hij smeekt regelmatig of hij voor me naar de winkel mag. Hij wandelt soms een rondje met peuter. En hij heeft meer dan 150 uur gelezen op zijn e-reader, tussen 13 maart en nu.

De regelmatige ruzies over extra game-tijd en schoolinzet horen er een beetje bij. Maar al met al hebben we het best goed zo met elkaar.

vrijdag 8 mei 2020

Pimpies in de tuin!

Dit jaar zijn we allemaal thuis om er van te genieten: ons nestkastje is bewoond!
De hele dag vliegen pa en ma pimpelmees heen en weer. Als je onder het nestkastje staat, hoor je de jonkies piepen.

Twee jaar geleden hadden we ook een nestje pimpelmeesjes. Maar toen ze uitvlogen, bleek dat er twee dode jonkies in het nestje achterbleven. Waarschijnlijk hebben maar twee jonkies het gehaald. Dit jaar hopen we dat het beter gaat.

Dat levert gelijk een dilemma op. Want luid spelende kinderen in de tuin vinden de ouders pimpelmees eng. Dan vliegen ze niet. Maar de kinderen binnen houden is ook geen optie.
Nu mogen onze kinderen dus vooral buiten de tuin spelen, behalve peuter. En ja, ook met vriendjes en vriendinnetjes. Volgende week doen ze dat op school ook. De kinderen vinden het heerlijk en de vogeltjes ook.

We versoepelen dus onze huisregels, in de hoop daarmee vogeltjes meer overlevingskansen te bieden. Onze afwegingen lijken op die van de regering: levensvreugde, economie en angst in de juiste verhoudingen mixen tot een set maatregelen. En dan maar het beste ervan hopen...

vrijdag 1 mei 2020

Bijsluiterlezers en knutselaars

Gisteravond besprak ik met mijn zusje de generatie van onze (schoon)vaders. Want er blijken meer opa's te zijn die afstand houden lastig vinden. Ze gaan ook op dezelfde manier met medicatie om: als het voorgeschreven pilletje klein is, is het bijbehorende probleem ook te verwaarlozen.

Er lijken twee soorten mensen te zijn: bijsluiterlezers en knutselaars. Kent u die mensen die nauwkeurig handleidingen lezen en opvolgen, als er iets gemonteerd moet worden? Kent u die mensen die een verzameling planken en schroefjes bekijken en dan gelijk beginnen te knutselen?

Ikea kasten zijn berucht om hun effect op relaties. Maar als bijsluiterlezer kan ik u vertellen dat het probleem tot nu toe nooit in de handleiding zat. En geloof me, we hebben hier een hele ordner vol ikea handleidingen, op alfabet gerangschikt. Ere wie ere toekomt: dat doet mijn man dus.
Blijkbaar is hij ook bijsluiterlezer en daarom staat alles hier keurig recht.

In vroegere tijden las mijn man nooit een handleiding of bijsluiter. Dat is voor watjes. Echte kerels zien zo hoe iets in elkaar moet. Schoonpapa mag hier niet meer klussen. Lichtknopjes verwisselen is overheen te komen, schroeven dwars door een stoelpoot al minder, maar de verkeerd-om gemonteerde elektriciteitsdraad die pas aan het licht kwam, was de druppel.

Ooit wilde ik een kind geen borstvoeding gaan geven en kreeg ik medicatie zodat de melkproductie niet op gang kwam. Na de geboorte slikte ik dus één pilletje.
Een uur daarna werd alles zwart en zag ik niets meer. Man helemaal in paniek. Maar ik bleef heel kalm. Want ik had juist die ochtend de bijsluiter gelezen. Zeer zeldzame bijwerking: tijdelijk gezichtsverlies. Het gaat vanzelf weer over, zei ik dus. En inderdaad, na een poosje zag ik weer.

Sindsdien leest mijn man ook bijsluiters. Nu bij het virus lezen we ons goed in over besmetting, maatregelen en verschijnselen. Want heus, goed geïnformeerd zijn helpt tegen paniek en kan je leven en je relatie redden.