Wat 2021 ons bracht

Aan het eind van het jaar probeer ik toch altijd te kijken naar de fijne dingen. Want er was narigheid genoeg, maar ik wil vooral de vreugde onthouden. Die was er gelukkig ook in overvloed.

Ik ga niet opschrijven dat we allemaal in blakende gezondheid het jaar afsluiten. Want dat is gewoon niet waar. We kregen dit jaar wel diagnoses en hulpmiddelen, zoals de rolstoel en fiets voor dochter. Het klinkt misschien gek, maar daar ben ik oprecht blij mee. 

We leerden ook om als gezin nog beter samen te leven en te genieten van kleine dingen. Spelletjes, muziek, films, mini-uitstapjes, er waren zoveel fijne dingen. We hebben het goed met z'n zessen en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Een persoonlijk lichtpuntje is dat de kinderen nu allemaal naar school gaan. Tenminste, als de boel open is. Peuter werd kleuter en dat brengt mij meer tijd en rust overdag. Hij is zo gelukkig op school met zijn vriendjes! Kleuter is de eerste van ons gezin die elke dag enthousiast naar school gaat en dat is zo heerlijk om te zien.

In de zomer werd ik gevraagd voor een baan. Dat leverde uiteindelijk de grootste verandering op voor mezelf. Het begon redelijk rustig met een inwerkperiode. Vanaf half januari wordt het echt drukker en vanaf maart hoop ik op een vaste aanstelling voor vier jaar. Ik geniet er enorm van om niet alleen moeder te zijn, nieuwe mensen te ontmoeten en mijn hersens in te zetten voor andere zaken.

Het was het tweede coronajaar. Mijn overgrootvader genas na weken toch van de Spaanse griep in 1918. De oma van mijn oma stierf in 1904 tijdens een epidemie (waarschijnlijk aan mazelen) en liet zes jonge kinderen achter. Rondrazende gevaarlijke virussen zijn niet nieuw. Ze zijn uiteindelijk allemaal onder controle gekomen, door maatregelen en vaccinaties. 

Ik verwacht nog een jaar virusellende en daarna zal het ergste wel voorbij zijn. Zolang we maar gezond en gelukkig blijven, komt het goed. Er is zoveel wat wel kan en om van te genieten.

Voor 2022 wens ik iedereen geduld, oog voor het goede en gezondheid. Ik hoop dat mensen de tijd en aandacht nemen om naar elkaar te luisteren, om hun angst en vreugde en verlangens te delen. Fijne jaarwisseling!

Een kitten uitgezocht!

De dag voor kerst mochten we bij het asiel een kitten ophalen. Ja, we hebben al een kat. Een dikke oranje jeweetwel kater. Hij is zo lief, dat de jongens vechten bij wie hij in bed mag slapen 's nachts. Ahum, ja, het hoort vast allemaal niet, maar vooruit. De kat is van tweede zoon, dus uiteindelijk moest puber hem steeds inleveren.

Nu heeft puber een eigen kitten. Een ontzettend schattig actief poesje, dat voorlopig op zijn kamer blijft. Puber is vreselijk verliefd. Hij gamet minder, omdat het poesje moet spelen. Hij komt buiten, om de kattenbak te verschonen. Zijn humeur is enorm opgeknapt. En het poesje zorgt voor afleiding voor het hele gezin.

Er vindt nu een ingewikkeld proces plaats tussen de kat en het poesje. Want zo'n indringer moet voorzichtig geïntroduceerd worden. Inmiddels hebben ze tegelijk in de woonkamer gespeeld. Ik vind het best spannend, want de kat is ruim 7 kilo en het poesje 1,5 kilo. Ik wil dus absoluut geen gevecht tussen hen. Maar tot onze grote hilariteit is onze grote harige reus enorm onder de indruk van dat kleine stuiterballetje. Als de kitten rondspringt, ligt de kat verbijsterd toe te kijken. Als de kitten dichtbij komt, schuift de kat voorzichtig achteruit. We gaan dus in kleine stapjes opbouwen, onder strikt toezicht. Want ze moeten uiteindelijk dikke vrienden worden!

Het wordt een lange winter

Die lockdown is goed te doen hoor. Best gezellig thuis en we hoeven niks. Maar die kou! Het is nog maar december en ik kan er niet meer tegen. 

Bij Ehlers-Danlos kreeg ik gratis wat extra gedoe, waaronder syndroom van Raynaud. De doorbloeding in mijn handen en voeten werkt niet goed. Mijn vingers worden dan eerst wittig, daarna blauw en daarna krijg ik idiote oranje vlekken. Mijn tenen waarschijnlijk ook, maar die zitten permanent in een dikke laag wol tussen oktober en mei, dus dat valt minder op.

Dat betekent in de praktijk dat ik handschoenen draag als het minder dan tien graden is. En extra dikke handschoenen als het bijna vriest. En twee paar als het echt vriest. 

Maar ergens is iets mis gegaan en nu heb ik pijnlijke dikke tenen en een onbruikbare wijsvinger. Nifedipine heb ik geprobeerd, maar in combinatie met dysautonomie/POTS ging dat niet. De huisarts adviseert rustig te wachten tot het warmer is. Het is december...

Ik heb weinig zin om te experimenteren met medicatie, die bij mij vaak net anders werkt dan de bedoeling is. Wat wel uitstekend zou helpen, is zwemmen met dolfijnen op Curaçao. Helaas valt dat net buiten de mogelijkheden.

Een winterslaap tot half april, dat lijkt me het beste. Pandemie over, kou voorbij, ik zou ervoor tekenen!

Voorbereidingen voor de kerstsluiting

Op het moment dat officieel gezegd wordt dat er een drama aankomt met de nieuwe variant, begin ik met rekenen wat we nodig hebben voor een lockdown. Want wc-papier en paracetamol heb ik standaard op voorraad, maar niet alles.

Ik gok op dinsdag een persconferentie en na kerst strengere maatregelen. Tweede zoon moet zaterdag nog geknipt; de rest is vorige week al geweest. Kleuter heeft binnenkort nieuwe schoenen nodig, dus dat moet morgen. Mijn snowboots zijn uit elkaar gevallen, dus die wil ik ook alvast kopen. Een stapel printerpapier en inktpatronen is handig, net als een geheime voorraad viltstiften. Ik moet de verbandtrommel en medicijnkast nog even checken. Verder zullen de supermarkten wel open blijven.

Ik denk dat we een nieuwe hoge golf krijgen. Ik hoop dat deze variant meevalt, maar de zorg heeft het al zo zwaar. Er kunnen geen 600 gewone en 100 ic patiënten bij. Al helemaal niet  per dag. Nog afgezien van de overbelasting van de huisartsen. 

Geloof me, ik ben er ook klaar mee. Maar het enige wat werkt, is in een holletje kruipen en je isoleren tot het over is. En vanuit mijn holletje probeer ik iets te bedenken om toch voor anderen te kunnen doen. 

Vorig jaar hebben we aan alle ouderen in onze buurt zelfgebakken koekjes uitgedeeld. Voor dit jaar broed ik op iets simpelers met waxinelichtjes en een kaartje. Dan hebben we komende week iets te doen en kunnen we hopelijk mensen opvrolijken.

Doen jullie iets voor anderen met kerst? En hebben jullie tips voor een simpele kerstknutsel waar je er 100 van kunt maken?

Voorbereidingen voor de kerstvakantie: kinderboeken!

Mijn inschatting is dat de basisscholen heel lang kerstvakantie krijgen. Jammer voor kleuter, maar de andere drie vinden het prima. Het betekent wel dat dit mijn laatste weekje rust in huis is. Dus ik ben van alles in mijn hol aan het slepen voor een nieuw rondje winterslaap met het hele gezin. Als ik fatsoenlijke premiers hoor over omikron, komt er een drama aan wat een tijdje gaat duren.

Dus kocht ik voor de kinderen alvast boeken voor onder de boom. Ik heb mij meer dan een uur uitstekend vermaakt in de boekwinkel. Het eindigde met een hoop keuzestress, want het liefst koop ik dan de winkel leeg. Kleuter krijgt De drieling, van Corien Oranje. Dochter krijgt De bullenbak baas, van Marte Jongbloed. Tweede zoon krijgt De veger, van Jonathan Auxier. Puber krijgt Hele verhalen voor een halve soldaat, van Benny Lindelauf.

Verder trok ik vandaag alvast de bibliotheek een eindje leeg. Ik ben de gelukkige bezitter van vijf pasjes, dus dat zijn maximaal 50 boeken. Dochter heeft een nieuwe serie ontdekt, Avonturen op Eenhoorneiland, dus ik nam vandaag deel 2, 3 en 4 mee. Tweede zoon las ademloos De laatste wilde dieren van Piers Torday, dus voor hem nam ik deel 2 en 3 mee. Voor puber haalde ik een nieuw boek van Rick Riordan, Dochter van de diepzee. En voor kleuter een stapel boeken over de brandweer en de natuur. 

We gaan er gewoon alweer het beste van maken...

Wanneer ben je mantelzorger voor je kind?

Er is in onze stad een actie om geld op te halen voor een meisje met een beperking. Dan kan ze voor de derde keer met haar ouders en broertje naar Curaçao voor dolfijntherapie. Ik gun het ze van harte, maar het zette me wel aan het denken. Ons gezin zou ook enorm opknappen van drie weken Curaçao, zelfs zonder dolfijnen. Het komt echter niet in me op om waar dan ook hulp of sponsors voor te vragen.

Daarna vroeg ik me af: ben ik eigenlijk mantelzorger? Waar ligt de grens tussen gewoon zorgen voor je kind en extra zorgtaken? 

Wat ik kan vinden op internet, gaat meestal over extra zorg leveren, meer dan 8 uur per week, meer dan drie maanden. En dat hoeft niet alleen fysieke hulp te zijn, dat kan ook psychisch ondersteuning zijn bij een depressie.

Ik heb iedere week wel een uurtje gesprekken en geregel voor dochter. In slechte weken soms iedere dag: met school, revalidatieteam, diëtiste en psycholoog. Haar zwemles valt onder hydrotherapie, omdat het niet gericht is op een regulier diploma. Om de week breng ik haar naar het revalidatieteam. 

Na de paardrijles kan dochter vaak niet meer lopen van moeheid. Dan draag ik haar naar boven en help ik haar met douchen en aankleden. Officieel is het een sport, maar het is in plaats van fysiotherapie.

We hebben hulpmiddelen van verschillende instanties, zodat ik regelmatig aan de telefoon hang met de leveranciers van rolstoel, fiets en schoenen. 

Ik moet dochter vaak helpen om haar brood klaar te maken of om te eten. Dat kost dan teveel kracht of energie. En ik moet steeds monitoren of ze wel goed genoeg eet.

Ik moet op woensdag en vrijdagmiddag thuis zijn, omdat ze dan te moe is voor school. Dat zijn eigenlijk ook zes zorguren die ouders van andere achtjarigen niet hebben.

Wat het zwaarste is, ligt eigenlijk meer op psychologisch vlak. Want ik ben een groot deel van de dag aan het inschatten hoe moe dochter is, wanneer ze moet rusten en hoeveel activiteiten ze aankan. Dochter is vaak boos en verdrietig als ze moet uitrusten, dingen niet kan en merkt dat ze anders is. Het kost veel tijd en mentale energie om door haar depressieve gedachten te breken en haar te kalmeren en te troosten.

Ik doe mijn best om al mijn kinderen evenveel liefde en aandacht te geven. Ik knuffel hen evenveel en lees hen misschien nog wel meer voor (behalve puber). Ik praat met ze en luister naar ze. Maar juist daardoor heb ik een dagtaak aan de zorg voor vier kinderen.

Ik noem mezelf nooit mantelzorger, of ouder van een 'zorgintensief kind'. Maar als ik zo mijn opsomming lees, ben ik dat eigenlijk wel...

Quarantaine dagboek: dag 10 en klaar

Gisteren was onze laatste dag met z'n allen thuis. We hebben schoolwerk gedaan, geknutseld en de kinderen hebben zich grondig verveeld.

Vandaag mocht iedereen weer naar school. Kleuter danste door de klas als een kalfje in de wei. Hij was zo ontzettend gelukkig. Er lagen nog kruidnootjes en een kadootje van Sint. Al zijn vriendjes waren er en hij heeft heerlijk gespeeld.

Dochter had totaal geen zin. De donderdagjuf is niet zo aardig. Bovendien wist die niks van  de uitrust afspraken. Maar ze kwam redelijk ontspannen uit school.

Twee zoon was bijna net zo blij als kleuter. Hij gaat alleen voor de gezelligheid naar school. Qua niveau kan hij allang naar de brugklas. Ondanks het mondkapje had hij een fijne dag.

Puber was moe. Hij is al die prikkels van school een beetje ontwend. Dat maakt het extra zwaar als hij weer in de klas zit. Bovendien moet er nog heel hard gewerkt worden.

Ik genoot van een dagje rust. Ik heb het beddengoed van puber gewassen, nu hij eindelijk uit zijn bed was. Het allerfijnste was om in mijn eentje door de boekwinkel te wandelen. Morgen nog een ochtendje stilte en dan weer weekend.

Quarantaine dagboek: dag 9, even ontsnappen

Vandaag ben ik even ontsnapt naar de winkel. Gewoon lopend, met twee boodschappentassen. O zalige stilte en rust!

Daarna dacht ik te gaan douchen. Beneden dus dochter en kleuter achter een filmpje gezet met drinken, een koekje en instructies. Na tien minuten kon ik naar boven. Daar liep tweede zoon vast met zijn thuisschool, dus weer beneden mijn laptop opgehaald en hem geholpen. 

Naar de badkamer: schone handdoeken op. Die waren wel gewassen, maar het proces loopt deze dagen vast, dus die lagen bij de droger. Naar de zolder. Daar kwam puber tevoorschijn, die honger had en koek wilde en een huiswerktip. 

Naar beneden, omdat kleuter en dochter een conflict hadden. Naar zolder, met de koek voor puber. Naar de badkamer, waar tweede zoon toch een vraag kwam stellen over breuken. 

Naar beneden, omdat de kat klaaglijk mauwde over brokjes. Gelijk maar even gepreekt tegen dochter en kleuter. En dan eindelijk naar de badkamer om te douchen.

Nou, dat geeft wel een mooi beeld van hoe productief mijn dagen zijn.

Ook aan deze dag kwam weer een einde. Morgen met frisse moed verder!

Quarantaine dagboek: dag 8, de kerstboom

Vanmorgen deden de oudste drie braaf hun schoolwerk. Kleuter legde een nieuwe puzzel, deed memory, tekende en liet zich lekker voorlezen. Ondertussen probeerde ik nog wat in huis te poetsen en telefoontjes te plegen. Er moet altijd zo ontzettend veel geregeld worden met vier kinderen.

Vanmiddag mochten de jongste drie de kerstboom neerzetten. Ik groef hem op achter een luik en zette hem in elkaar. Tweede zoon is al tien jaar chef versiering. We zijn super duurzaam bezig: al tien jaar dezelfde boom en grotendeels dezelfde ballen. 

Kleuter was een beetje verdrietig dat Sint weer vertrokken was. Geen kadootjes meer, geen sinterklaasjournaal, echt jammer. Hij was blij verrast toen ik vertelde dat er met kerst onder de boom voor iedereen een boek komt. Vandaag heeft hij dus erg goed geholpen met versieren; hij glitterde ervan. Bij het naar bed gaan vroeg hij of de boom na morgen mocht blijven. Jazeker, een hele maand. Maar de kadootjes komen pas aan het eind van de adventsslinger. En na de dag met het vuurwerk gaat de boom weer weg. Vuurwerk? Kwam dat ook nog? December is een magische maand als je vier bent!

Als je elf bent, is coronatijd minder. Tweede zoon is soms zo verdrietig over alles wat niet doorgaat. Dit jaar zou zijn afsluitingstijd van de basisschool zijn, met allerlei feestjes en 'laatste keer'-activiteiten. Hij voorspelt straks zijn derde verjaardag in lockdown. Ik probeer hem dan te troosten. Want iedere pandemie gaat ooit voorbij, al kan het nog een jaartje duren. En knipperlichtschool is beter dan school dicht, voor hemzelf dan. Andere kinderen hebben het nog veel zwaarder, zoals in Jemen of Afghanistan. Dat relativeert een beetje. 

Ik vind het sneu dat kinderen nu het vertrouwen verliezen in hun toekomst. Want ze zijn niet dom. Ze zien hoe de volwassenen de toekomst verknoeien qua klimaat. Ze zien dat regeringen voor de zeer korte termijn gaan qua pandemie en solidariteit. Ik denk soms dat onze kinderen daar veel meer schade van ondervinden dan door een leerachterstand. Want mijn kind is daarin vast niet de enige.

Quarantaine dagboek: dag 7, zondag

Vanmorgen sliep kleuter heerlijk uit, tot half negen. Ideaal, zo'n pamper. Want wij sliepen daardoor ook uit. Het was een fijn begin van een ontspannen stil dagje.

Ik knutselde met zwart papier en vliegerpapier adventskaarsen voor op het raam. Ik word namelijk heel blij van kerstversiering. Knutselen helpt mij ook om te ontspannen. En de donkere dagen voor kerst zijn meestal zwaar...

We zijn lid van een fijne gemeente, maar online een kerkdienst kijken met het gezin is, nou ja, een uitdaging. De dienst is voorspelbaar en saai, qua beeld. We keken daarom vandaag voor een keertje een andere dienst. 

Het was inspirerend en maakt me blij. We keken naar Mozaiek0318. De voorganger (ook SEH-arts) sprak over Rouw, bouw en wees trouw. Absoluut een aanrader om te kijken!

Morgen blijven de kinderen nog thuis. Puber wil liever online school. Dochter snift nog en de andere twee moeten deze week nog in quarantaine blijven. Saai hoor!

Quarantaine dagboek: dag 6, testen

Vandaag zijn we met puber naar de teststraat gereden. Want gevaccineerden mogen op dag 5 testen of ze immuun zijn. En ja, we zijn alledrie negatief getest!

Ondanks uitgebreid knuffelen met dochter, heeft ze ons niet besmet. Ik denk dat onze vaccinaties werken. 

Dochter snift nog en hoest, maar het gaat al beter. Woensdag was ze ook echt kortademig en vandaag kon ze weer blokfluiten. 

Op een zelftest was dochter nog positief vandaag, dus ze draagt nog steeds voldoende virus bij zich om besmettelijk te zijn, ook voor ons. We hebben besloten om daarom nog even voorzichtig te zijn met naar buiten gaan.

Nu nog afwachten of tweede zoon en kleuter corona krijgen. Kleuter was wel wat huilerig vandaag. Dat kan ook komen van zijn beroerde nacht. Drie keer in bed plassen, dat was niet helemaal het plan. Vanavond was zijn bed wéér nat, dus ik heb hem daarna gewoon een pamper aangedaan. Als er betere tijden komen, heb ik hopelijk meer energie om door te zetten.

Van Sint kregen we Wingspan. Het lijkt een enorm gecompliceerd bordspel, maar door de duidelijke handleiding was het vanavond gelijk leuk. Echt iets voor ons: over vogels, met verschillende strategieën en zonder dat je elkaar echt pest. (Bij Risk eindigden de dobbelstenen de laatste keer achter de piano.) Bij Wingspan draait het minder om geluk en kies je vooral je eigen koers. 

Zo'n dagje zonder verplichtingen is eigenlijk ook best relax!

Quarantaine dagboek: dag 5, de grote zak

Het schoolwerk voor deze week is af. Iedereen heeft vandaag een keer gehuild. We hebben gelezen uit 'Pluk redt de dieren' en een film gekeken. Er is een hoop lekkers gegeten. En er is weer een dag quarantaine voorbij.

Vandaag vierden we alvast pakjesavond. Dan kunnen ze weer met iets nieuws spelen morgen. Bovendien is de stress er dan gelijk af. Kleuter begon steeds meer te kijken of het al donker werd buiten. En na het Sinterklaasjournaal kreeg ik een appje dat de zak op zolder stond. Hoera!!!

Het meeste plezier beleef ik altijd aan het schrijven van de gedichten. Beetje kritisch, beetje plagen en een hint naar het kado. Verder krijgen ze altijd iets lekkers, iets wat ze nodig hebben en iets om mee te spelen. 

Kleuter werd tamelijk zenuwachtig van zijn gedicht. Want hij moet van Sint leren om zijn korstjes op te eten, avondeten proeven én 's nachts zonder pamper leren slapen. Gelukkig kreeg hij ook een auto van de Paw Patrol en nieuwe laarsjes. En hij kreeg nieuwe onderbroeken van Sint.

Vanavond is Kleuter zonder pamper naar bed gegaan. Met een nieuwe onderbroek van Sint. Daar gaat hij dus echt niet in plassen, heeft hij zich heilig voorgenomen. Als dat lukt, heb ik het beste sinterklaaskado in jaren!

Quarantaine dagboek: dag 4, een surprise

Vandaag werden we zowaar gebeld door iemand van de GGD. Of we al wisten dat dochter corona heeft. Ze hoefden niet te weten waar ze besmet was. Ze gaven alleen aan dat er een mail kwam met leefregels. Beetje laat. Of dochter nog een onderliggende aandoening had? Jazeker. O, maar kinderen zijn nooit risicogroep, dus geen probleem. Zo'n callcentermiep is ook maar de boodschapper, dus ik heb haar maar vriendelijk bedankt.

We hebben ook de surprise van dochter afgemaakt. Tip van de dag: doe geen papier maché om een mooie vaas. Uiteindelijk heb ik stiekem de surprise in drie stukken van de vaas geknipt en aan elkaar geplakt met extra papierstroken. Vette laag zilver uit een spuitbus erop en klaar. Er was een mail van de schooldirecteur dat als je kind ziek is of in quarantaine zit, je de surprise zelf op school mocht brengen op donderdagmiddag. Dan mag je op vrijdag zelf je surprise komen ophalen. We hebben het ding toch maar aan de buren meegegeven...

Vanmiddag belde er opeens een docent van puber. Waar de jongen uithing, want hij moest een toets maken vandaag. Tsja, hij zat op zolder in quarantaine. O, ja, dan was het geen spijbelen en moet de toets maar een ander keertje. Het computersysteem gaf niet aan dat puber online aanwezig is ipv fysiek. Ik hoop nu dat het ook betekent dat puber iets doet voor school.

Ik merk wel dat ze elkaar een beetje zat raken. Verveling maakt vervelend, zeg maar. Gelukkig gaan we morgen al pakjesavond doen, zodat ze beetje nieuw speelgoed hebben. Nu nog een momentje vinden om stiekem gedichten te schrijven, want dat is mijn deel van de pret.

Ik weet wel weer waarom ik het zo fijn vond dat ze nu eindelijk allemaal naar school gingen. Het valt niet altijd mee om van 7.00 tot 22.30 in touw te zijn. Zelfs als ik op het toilet zit, jodelt er direct ergens iemand om mama. Nog een dagje, dan is het weekend. Ga ik fijn een uurtje in mijn eentje op mijn slaapkamer zitten!

Quarantaine dagboek: dag 3, een monster

Vandaag deden de oudste drie eindelijk weer schoolwerk. Want pas bij een officiële quarantaine krijg je de schoolboeken mee. Dat vult gelijk een paar uurtjes van de dag.

De klas van tweede zoon is vandaag naar huis gestuurd, omdat er teveel kinderen thuis zitten: besmet of in quarantaine. Nu is het sinterklaasfeest ook uitgesteld, dus tweede zoon is enorm opgelucht. Hij is ook veel gezelliger nu.

Dochter snottert, hoest, heeft wat minder lucht en is ongezellig. Er kwam een mailtje van de GGD, dat ze positief getest is en dat we niet gebeld worden. Dat doen ze alleen bij risicogroepen. Informatie mogen we zelf op de website opzoeken; contacten mogen we zelf bellen. Tot zover het bron- en contactonderzoek...

Kleuter speelt en knutselt en kijkt filmpjes. Soms zijn die waarschijnlijk iets te spannend. Iedere avond moeten we de monsters onder zijn bed wegjagen. Maar vanavond was hij na een uurtje slapen opeens volledig in paniek. Er zat een monster lawaai te maken onder zijn bed!

Onze grote dikke oranje jeweetwel-kater had de deur van kleuter open geduwd. Daarna was hij onder het bed in een legobak gekropen. Gelukkig zagen we twee oortjes er bovenuit steken, zodat we het monster konden weghalen. 

Zo beleven we zelfs in quarantaine avonturen!