Omgaan met angst bij kinderen over corona

Ieder kind reageert hier weer anders op de nieuwe situatie. Overdag denken ze ook weer anders dan als het 's avonds donker wordt en ze in hun eentje in bed liggen. Wat werkt bij ons?

De oudste is ontzettend rationeel ingesteld. Hij snapt kansberekening, feiten en harde cijfers. Hij is het meest geholpen met duidelijke informatie. We vertellen hem dus eerlijk dat deze situatie nog een tijdje gaat duren. We verwachten dat ons gezin zonder problemen weer hier bovenop komt. Maar zijn oma loopt als ic-verpleegkundige een risico. Ook oude oma loopt een hoog risico. Verder leeft zoon bij de dag.

De tweede is een angsthaasje. Hij denkt meestal dertig scenario's uit over iedere mogelijke situatie. Overdag kan hij zichzelf afleiden, maar in zijn bed ligt hij soms te huilen. Hem vertellen we dus een stuk minder. We stellen hem gerust dat kinderen niet doodgaan aan corona. We noemen fijne dingen om over te denken in zijn bed. En we knuffelen hem extra vaak.

De derde is nog maar zes. Ze kan zich grote zorgen maken en een kwartier later alles weer vergeten. In een periode van angsten, stellen we haar gerust. Ze mag dan bijvoorbeeld post maken voor haar vriendinnetje dat chemotherapie krijgt. Zo heeft ze het gevoel dat ze iets concreets kan doen. Daarna leiden we haar af en vergeet ze haar verdriet meestal weer.

Onze peuter heeft het woord 'corona' ook opgevangen. Maar hoe leg je uit waarom iedereen thuis blijft?
Ik heb inmiddels een paar keer voorgelezen uit Jip en Janneke: 'Janneke heeft corona'. Ze heeft in het origineel een beetje griep, maar dat woord is simpel te vervangen. Jip mag niet met Janneke spelen, alleen door het raam.
Peuter heeft het helemaal begrepen. Hij riep gisteren: 'Ik heb corona, ik ben ziek en moet op de bank. Gauw zwaaien!'

Hoe gaan jullie om met de angsten van de kinderen?

Een puber met autisme: heerlijk deze dagen!

Onze tweedeklasser vindt het thuisonderwijs heerlijk.
- Hij zit prikkelvrij in zijn kamer met zijn koptelefoon op.
- Het rooster en dagprogramma is zeer voorspelbaar.
- Sociale interactie hoeft niet.
- Hij kan de klas op mute zetten en alleen de docent volgen.
- Toetsen zijn er voorlopig niet, dus de stress is flink omlaag.

Toch was hij er vandaag wel even klaar mee. Na twee weken in zijn kamertje voelde hij zich raar. Ik besloot dat hij een wandeling moest maken in de zon en tot mijn verbazing ging hij gelijk akkoord. Hij vroeg zelfs of peuter mee mocht!

Ook levert deze fase een hele stroom nieuwe moppen en filmpjes op over corona. Zo leuk dat hij ze snapt en met ons deelt.
Puber is zo relax, dat hij zelf grapjes kan maken.
Soms leidt dat tot verwarring. Hij: 'Ik heb vandaag online gym.' Ik: hahaha. Hij: 'Het is geen grapje!' Ik: 'O. Sorry, maar wat heb je dan?' Hij:  'Hokkie!'
Daarna bleek dat hij een opdracht moest doen met wc-rollen hooghouden. Broertje filmde en ze hadden samen de grootste lol. Zo is zelfs gym prima te doen.

Wat onze oudste betreft, mag de school wel online blijven werken. Tweede zoon mist zijn vriendinnetjes, maar verder knapt hij erg op zonder school. Dochter mist haar juf, maar heeft bijna geen buikpijn meer.

Ik vraag me deze dagen verbijsterd of hoeveel we onze kinderen eigenlijk aan doen door ze naar regulier onderwijs te sturen.

Keuzes maken bij thuisonderwijs

Mijn kinderen hebben goed door dat het geen feest is nu de school dicht is. Hun oma werkt op de IC en we hebben uitgelegd dat veel mensen heel ziek worden en zelfs sterven aan corona. Over de maatregelen hebben we dan ook geen enkele discussie.

Of je dan van 9-15 basisschoolwerk moet doen, dat is een ander thema. De concentratie is anders dan op school. De onrust zit ook ergens in hun hoofden. Hoe harder ik hamer op schoolwerk, hoe duidelijker het is dat alles zo anders is.

Ik laat mijn kinderen dus de basisvakken doen. Rekenen, lezen, spelling. Mijn kinderen zijn dan in een ruim uur klaar. Als tweede zoon zich verveelt, kan hij online topo doen of extra werk.

Zoon moet in groep 6 een spreekbeurt houden. Er kwam een A4-tje met instructies en meer niet. Ga er maar aan staan.
Zolang ik niet weet wanneer en óf die spreekbeurt door gaat, ga ik hem niet dwingen.
Allerlei verplichte crea opdrachten sla ik ijskoud over. Liedjes aanleren? Ik pieker er niet over. Extra oefenen? Alleen als ze er zin in hebben.

Iedere middag kiezen mijn kinderen zelf iets om te knutselen of tekenen. Ze lezen hun eigen boeken. Ze puzzelen, doen spelletjes en spelen in de tuin. Of ze vervelen zich een poosje.

Ik vind het belangrijkste dat mijn kinderen nu een veilig thuis hebben. Dit is geen school, hier mag je ontspannen van alle angstaanjagende berichten uit de buitenwereld. Alles wat je daarnaast leert, is winst.

Voor alle ouders die nu worstelen: de centrale eindexamens zijn afgeschaft en leerlingen krijgen hun diploma. Dan kun je ook zonder dat ene blaadje sommen gewoon over naar de volgende klas in september.

Hoe streng zijn jullie qua schoolwerk?

Dankbaarheid voor gewone dingen

Het is fijn om deze dagen te blijven benoemen waar ik dankbaar voor ben.

De kleine dingen:
- Gisteren zag ik uit mijn raam de eerste baby eendjes.
- We hebben een tuin, zodat we naar buiten kunnen.
- De zon schijnt stralend en alles wordt groen en kleurig.
- We kijken uit op een prachtige bloeiende magnolia.

De grote dingen:
- Behalve wat gesnotter, is iedereen gezond.
- De kinderen doen het heel goed op school en doen het werk op hun slofjes.
- De man heeft een overheidsbaan. We hebben geen financiële zorgen.
- Ik ben thuismama en hoef niet online les te geven. Ik kan aandacht geven aan mijn eigen kinderen.

Van alle ingrijpende besluiten in dit jaar, hebben wij in december de grootste al gehad. Want thuismama worden, vond ik echt een flinke stap.
Nu ben ik daar ongelooflijk blij mee.

Ik ben ook dankbaar. Als God zo ver vooruit kijkt en ons hierin helpt, zorgt hij vast ook voor ons in de toekomst.

Jarig in corona-tijd

Gisteren werd tweede zoon 10. Hij telde al 62 dagen af. Er was een feest gepland voor de hele klas, met een aantal andere kinderen. Er was een familiefeest gepland. We zouden uit eten gaan.

Ja, hij is 10 geworden en hij is gezond. Dat vind ik nu al een feestje waard.
Er waren kadootjes, ook per post. En er kwam zwaaivisite! Eigenlijk vind ik dat een fantastisch fenomeen. Lieve mensen die voor het raam komen zwaaien omdat je jarig bent.

Zoon kreeg een super cool zakmes. Hij wilde het heel graag, maar papa had wat aarzelingen.
Zoon verdween in de middag in de tuin met stok en zakmes en veiligheidsinstructies.
Na een kwartiertje kwam hij gillend binnen, onder het bloed.
Een grote snee in zijn duim. Hij viel bijna flauw van angst.

Gelukkig hebben wij een schat van een huisarts. We mochten nog even langs komen in de praktijk. Zoon heeft drie hechtingen en tóch vindt hij de huisarts heel lief. Dat zegt wat!

Het was een dag om nooit te vergeten!

Kinderverdriet

Vanmorgen om 7.00 stond dochter huilend naast mijn bed. Ze had gisteren al een zware dag gehad en wist echt niet hoe ze deze nieuwe dag moest doorkomen.
Het is zwaar voor kinderen om niet verder te komen dan het tuinhekje. Zeker als alle andere kinderen uit de buurt wél in de speeltuin mogen spelen. Maar dochter snottert al anderhalve week en is kwetsbaar.

Vanmorgen slopen zij en ik dus om 7.15 het huis uit, waar iedereen verder nog sliep. We hebben heerlijk een halfuurtje in de zon gewandeld. Niemand gezien op straat, maar wel gezwaaid naar een klasgenootje dat ook vroeg wakker was. Ik hoop dat dochter er weer even tegen kan.

Tweede zoon wordt morgen tien. Hij heeft al heel wat gehuild om alle feestjes die niet doorgaan. Geen traktatie, geen kinderfeest, geen visite. Zelfs zijn kado is afgezegd: met papa en mama uit eten.

We proberen er morgen een feestelijke dag van te maken, maar ik zet me vooral schrap voor alle emoties...

Puber heeft een strak schoolschema. Hij doet het boven verwachting. Stiekem denk ik dat het gebrek aan sociale interactie hem rust geeft.

Peuter beschouwt alle dagen als een feest. Iedereen thuis is toch fantastisch?!

Wat wij thuis doen

Daar zitten we dan, gezellig met z'n zessen binnen opgesloten. Niet helemaal, want de kinderen mogen nog wel in de thuis spelen. Maar hoe gaan we dat gezellig houden, voor minstens drie weken?
Want er zijn nog drie schooldagen tussen 6 april en Pasen. Ik gok dat de overheid de schok voor ouders in etappes geeft en dat deze rare periode zeker tot na de meivakantie gaat duren. Ik weet één ding: dit moet ik vanaf het begin goed aanpakken, anders worden we allemaal gek van elkar.

De puber heeft pech. Of geluk, net hoe je het bekijkt. Hij heeft dagelijks online les van 9.10-14.25. Gewoon drie blokken van 80 minuten, volgens zijn normale rooster. Hij werkt zelfs met de webcam aan. Kwam ik lief binnen met een fruitbakje, schaamde hij zich dood...

Gisteren heb ik op de basisschool de lesboeken opgehaald, met een dagplanning per kind voor de komende drie weken. Dus voor hen mag ik de juf spelen.
De peuter vindt het vooral gezellig, dat zelfs papa thuis werkt.

Iedere dag beginnen we om 8.00 met z'n allen aangekleed aan het ontbijt. Daarna krijgen de konijntjes eten. Om 8.45 starten we met de 'basisschool'. Iedereen zit aan zijn eigen bureau, behalve dochter. Zij werkt aan de eettafel, want in groep 3 is er wat begeleiding nodig.
Om 10.30 is er een koffie/fruit pauze en stuur ik de jongste drie naar buiten.
Van 11.00-12.15 wordt er weer wat nuttigs gedaan. Lezen, schoolwerk of fluitles oefenen. Daarna is het lunchtijd.

Mijn kinderen hebben het schoolwerk dan al ruimschoots af. In de middag maken we dus een lijstje met dingen die ze kunnen doen. Ze mogen post maken, knutselen, in de tuin rommelen, lezen, een spel doen. Maar alleen dingen zonder scherm.
Om 15.00 is het weer koffie/koek tijd. Iedere dag mag één kind iets lekkers bakken. Daar leren ze ook een hoop van: lezen, wegen, rekenen en hoeveel moeite het kost om iets klaar te maken.
Dan mogen ze zelf weten wat ze gaan doen. Je vervelen is ook een optie, dat doen ze normaal ook graag na schooltijd...

Ik hoop dat we onze draai gaan vinden in dit nieuwe ritme. Maar ik hoop vooral dat we niet ziek worden. Zeker dochter is kwetsbaar en dat maakt het een spannende tijd.

Wat doen jullie de hele dag?

Wat tegenvalt als thuismama

Het lijkt een heerlijk leventje, thuismama. Maar sommige dingen vallen toch een beetje tegen. Of zelfs een beetje erg tegen. Die lees je alleen zelden online. Daarom hier een lijstje van willekeurige dingen die mij opvielen de afgelopen tijd.

- Opruimen en schoonmaken duurt drie keer langer. Zodra ik een emmer vul, staat peuter erbij om te 'helpen'. Hij is gek op de was ophangen, op alle poetsklusjes en op de vaatwasser leeg maken. Ook als de was al eerder ophing, de vaat nog vies is en per ongeluk de emmer omvalt.

- Je kunt zelden iets doen zonder binnen vijf minuten 'mamaaaa' te horen. Je bent nu toch altijd beschikbaar voor iedereen?

- Het huis wordt een stuk viezer dan toen peuter op de opvang zat.

- Eerst verdeelden we de klusjes eerlijk, maar nu zijn alle extra afspraken overdag voor mij. De ortho/tandarts/huisarts/schoolgesprekken. Mijn agenda loopt steeds vol, zodat echt een dag thuis nauwelijks voorkomt. En zo'n afspraak is zelden op een praktisch tijdstip.

- Tijd in mijn eentje is erg zeldzaam. Eerst had ik de reistijd naar mijn werk of studie om even bij te komen van de ochtendspits, of om te schakelen naar de avondspits. Nu ben ik nooit zonder een gezinslid. Peuter doet geen middagslaapje meer en puber lijkt altijd vrij te zijn.

Het zijn geen drama's hoor. Ik probeer er gewoon handige oplossingen voor te bedenken.

Wat valt andere thuismama's tegen?