Dit weekend mocht dochter een nachtje logeren bij mijn ouders. Ze keek er al maanden naar uit. Want nee, eerder ging niet. Oma moet namelijk ontzettend veel werken, als verpleegkundige op de ic. Als ik de cijfers zie, zal het ook nog wel een tijdje duren voor dochter weer terecht kan.
Ik snap het oprecht niet. Als iedereen nu drie weken thuis blijft, of desnoods twee, kan daarna veel meer. Maar iedereen wil alles nú, lijkt het. Als je versoepelingen wilt, zorg dan dat de besmettingen dalen.
Wij wachten dus nog steeds op betere tijden. We zouden graag andere uitstapjes doen dan wandelen. We zouden graag als gezin op bezoek gaan bij familie. We blijven het spannend vinden dat de scholen weer open zijn.
Tegelijk kunnen we ook weinig. Drie weken geleden kozen we een rolstoel en een elektrische kinderfiets uit voor dochter. De dame van deze leverancier heeft echter pas deze week de bestelling verzonden naar de fabrikanten. Want het was blijven liggen en ze had vrij gehad.
Nu moeten we tot acht weken wachten op de fabrikant, dan moet de leverancier twee weken lang de spullen beoordelen, dan moet er een afspraak gemaakt worden om ze bij ons thuis te bezorgen, wat ook weer twee weken duurt. Twaalf weken vanaf nu, dan is het zomervakantie. Ik kan ontzettend kwaad worden, maar het helpt niets.
Een rolstoel vraag je niet aan omdat hij leuk staat in de vensterbank. Achteraf gezien hadden we hem al afgelopen zomervakantie nodig. Gelukkig kunnen we nu de lockdown de schuld geven dat we nooit iets leuks doen buitenshuis...
Wat erg dat jullie zo lang moeten wachten op de rolstoel. Heeft je dochter het fijn gehad bij oma? Ik kan mij zo goed voorstellen hoe anders het is als je kinderen hebt in deze tijd. Mijn buuv heeft er ook 4 en heeft het zo druk. Ik wens jullie als gezin veel sterkte en snel mooi weer. Dat maakt alles toch anders.
BeantwoordenVerwijderen