Nieuwe eettafel: impliciete keuzes

Deze week kochten we bij de kringloop een nieuwe eettafel. Hij werd dezelfde middag nog bezorgd en iedereen in huis is er zeer tevreden over. Het was een tamelijk eenvoudig proces: je gaat een kwartier naar kringloop 1, dan een kwartier naar kringloop 2 en klaar. Maar eigenlijk zitten er tamelijk veel impliciete keuzes in zo'n aanschaf. 

- De nieuwe stoel van dochter paste maar op één plek en ze reed daar regelmatig over iemands tenen. Dus passen we de omgeving aan voor ieders behoefte: een grotere tafel met andere poten. Dat is inclusie.

- De kinderen groeien en hun tenen ook. Een gezellig gesprek aan tafel lukt beter als er geen discussie is over wie er tegen welke schenen schopt. Dat is elkaar de ruimte geven, zodat je naar elkaar kunt luisteren.

- Een tafel is een gebruiksvoorwerp, dus hij moet vooral praktisch zijn. Voor een tweedehands tafel worden geen bomen omgehakt in het regenwoud. Bovendien was het maar vijf minuten rijden vanaf de kringloop, dus ook de milieuvervuiling van het transport viel mee. Dat was geen luiheid, maar milieubewust!

- Voor mijn gemak en gemoedsrust kocht ik wel een zeil voor op de tafel. Handig bij koekjes glazuren en verven enzo. Want lekker spelen gaat beter als je geen stress hebt over blijvende vlekken. Je kunt bewust en zuinig met je spullen omgaan, ook al zijn ze tweedehands!

- De tafel is het middelpunt van het gezinsleven en is groot genoeg om gasten te laten aanschuiven. Want iedereen is welkom en mag meedoen. 

Nu hoef ik alleen nog afscheid te nemen van mijn prachtige antieke eiken kloostertafel. Hij staat voor twee weken op m.arktplaats en gaat zo nodig daarna naar de kringloop. Want dat is iets wat ik lastig vind, mooie geliefde spullen weg doen als ze overbodig zijn geworden. 

Dus dankjewel tafel, voor alle jaren dienst doen in vreugde en verdriet. Tijd voor de volgende tafel om herinneringen aan te maken!