Vandaag kwam de brief van de klinisch geneticus. Dat is werkelijk een genie. In vijf kantjes stond zeven jaar zorgen samengevat. Bovendien stond er een heldere uitleg in over de diagnose. Ik vind het briljant dat een specialist in duidelijke taal zoveel informatie kan overbrengen.
Tegelijk is het weer zo'n stapje, een diagnose zwart op wit lezen. Inclusief de uitnodiging om terug te komen als de wetenschap verder is. Op een dag is aan je genen te zien of je HSD of hEDS hebt. Of dat die twee hetzelfde zijn. Dan gaan we zeker terug naar deze arts.
Ik moest met tweede zoon naar de stad voor nieuwe schoenen. En ik besloot dat ik óók een paar mocht. Zoon zwikt steeds met zijn enkels, dus hij kreeg hoge stevige schoenen bij de dure schoenenwinkel. (En een ijsje en een stroopwafel.)
Ik liet mijn voeten scannen en heb gloeiend dure bruine schoenen gekocht. De smalste leest, hoge veters, tot ruim boven mijn enkels en met een warm schaapje erin. Tot mijn verbazing sta ik hierop niet met mijn knieën 'op slot'. Mijn Nikes gaan onderin de kast, voortaan loop ik hierop zeg. Alsof je een oude Fiat inruilt voor een Audi.
Met mijn zwarte winterlaarzen van dit merk doe ik al 7 jaar: 35 euro per jaar is een prima bedrag. Dus ik weet dat het de investering waard is. Bovendien mag je bijzondere momenten best vieren met nieuwe schoenen, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten