Vandaag hadden we een verjaardag van een oma. Ze gaat niet naar haar werk omdat ze zichzelf tot de risicogroepen rekent. Maar ze wilde wel graag dat de hele familie kwam.
In overleg hadden we als kinderen besloten om de beurt te gaan, met de kleinkinderen. Mijn voorstel was om raamvisite te doen, maar oma had ook taart. Die konden we dan wel meenemen, dacht ik.
Vanmorgen kreeg ik foto's van de andere kleinkinderen binnen bij oma aan de taart. Ik kreeg wat aarzelingen, want ik wilde niet naar binnen. Opa gaat namelijk gewoon naar zijn kantoorwerk en oma blijft binnen het dorp: niet mijn idee van social distancing.
Vanmiddag kwamen we aan en zeiden we buiten te blijven. We kregen taart en drinken. Afstand schatten bleek moeilijk voor oma. Toen opa thuis kwam, aaide hij zonder handen te wassen gezellig over peuter z'n bolletje en dochters wangetje.
Ik gilde niet 'blijf van ze af'. Maar ik dacht het wel. Vooraf was ik bang om de zeurpiet van de familie te zijn. Want iedereen ging, omdat oma dat zo fijn vindt. Achteraf weet ik dat we gewoon niet moesten gaan als mensen zich niet aan de regels willen houden. Ik kan ook niet op ze mopperen, want ze zien het probleem niet.
Ik had verwacht dat ze toch in ieder geval afstand zouden houden. Ben ik nou gek?
woensdag 29 april 2020
zaterdag 25 april 2020
Waarom redden we overbodige bedrijven?
Er gaan miljarden steungeld naar bedrijven die nu in de problemen komen. Niet alleen KLM, ook Booking, horeca en winkels krijgen geld. De bedrijven hebben geld nodig om salaris te betalen. Maar waarom laten we ze niet gewoon failliet gaan?
Deze crisis gaat nog lang duren en verandert hoe mensen leven. Zo zal lange tijd bijna niemand met openbaar vervoer naar zijn werk gaan. Mensen kunnen niet op vliegvakantie of op zakenreis. De horeca kan niet functioneren met 1,5 meter afstand in de keuken.
De vraag is bovendien of we straks in een diepe recessie geld over hebben voor koffie op het station, vliegvakantie, bioscoop of een restaurant. Het zijn immers vooral luxe producten waar we prima zonder kunnen. Waarom laten we deze bedrijven niet afslanken of stoppen?
De bedoeling van de staatssteun is salarissen doorbetalen, omdat burgers anders in problemen komen. Maar er is geen toekomstplan voor deze bedrijven. Dus zitten de werknemers betaald te wachten op tijden die niet komen.
Waarom geven we het geld niet aan de burgers? Voor deze miljarden kun je iedereen die werkloos raakt een basisinkomen geven. Dat biedt mensen de kans na te denken over omscholing. Naar de bouw, tuinbouw, onderwijs en zorg bijvoorbeeld. Nu houdt je mensen gevangen in een baan, die op een dag niet meer bestaat.
Ik mis een plan voor Nederland hoe het verder moet. Ik wil dat er niet gedacht wordt over de economie redden, maar over mensen toekomstbestandig werk bieden. We ontdekken nu wat vitale beroepen zijn: stimuleer mensen daarvoor en biedt bijvoorbeeld ook de pakketbezorger een fatsoenlijk salaris.
Ik ben geen econoom, maar als ik de vragen kan bedenken, hoop ik dat iemand die daarvoor geleerd heeft, de antwoorden gaat zoeken.
Bestaat jouw baan straks nog? Hoe zie jij de veranderingen na deze crisis voor je?
Deze crisis gaat nog lang duren en verandert hoe mensen leven. Zo zal lange tijd bijna niemand met openbaar vervoer naar zijn werk gaan. Mensen kunnen niet op vliegvakantie of op zakenreis. De horeca kan niet functioneren met 1,5 meter afstand in de keuken.
De vraag is bovendien of we straks in een diepe recessie geld over hebben voor koffie op het station, vliegvakantie, bioscoop of een restaurant. Het zijn immers vooral luxe producten waar we prima zonder kunnen. Waarom laten we deze bedrijven niet afslanken of stoppen?
De bedoeling van de staatssteun is salarissen doorbetalen, omdat burgers anders in problemen komen. Maar er is geen toekomstplan voor deze bedrijven. Dus zitten de werknemers betaald te wachten op tijden die niet komen.
Waarom geven we het geld niet aan de burgers? Voor deze miljarden kun je iedereen die werkloos raakt een basisinkomen geven. Dat biedt mensen de kans na te denken over omscholing. Naar de bouw, tuinbouw, onderwijs en zorg bijvoorbeeld. Nu houdt je mensen gevangen in een baan, die op een dag niet meer bestaat.
Ik mis een plan voor Nederland hoe het verder moet. Ik wil dat er niet gedacht wordt over de economie redden, maar over mensen toekomstbestandig werk bieden. We ontdekken nu wat vitale beroepen zijn: stimuleer mensen daarvoor en biedt bijvoorbeeld ook de pakketbezorger een fatsoenlijk salaris.
Ik ben geen econoom, maar als ik de vragen kan bedenken, hoop ik dat iemand die daarvoor geleerd heeft, de antwoorden gaat zoeken.
Bestaat jouw baan straks nog? Hoe zie jij de veranderingen na deze crisis voor je?
vrijdag 24 april 2020
Behoefte aan versoepeling
Wij zijn best strikt in het naleven van sociale onthouding. Onze kinderen spelen alleen met elkaar en niet met anderen. Visite komt niet binnen, maar mag voor het raam zwaaien. Slechts één keer per week naar de winkel is prima te doen. Maar na zes weken valt het ons steeds zwaarder.
Ik merk dat ik langzaam steeds iets soepeler word. Zo is deze week mijn zusje in de tuin op visite gekomen met haar zoontje. Hij had al weken niemand gezien behalve zijn ouders. En hij miste onze peuter zo ontzettend. Dus mocht hij in onze tuin met peuter spelen.
Dochter en tweede zoon mogen inmiddels af en toe buiten het hekje spelen. Dan moeten ze wel afstand houden van anderen.
Puber heeft een vast vriendinnetje sinds groep 3. Ze zitten op verschillende scholen, maar blijven elkaar trouw opzoeken. Meisjes zijn 'ieuw', maar dit is anders. Vandaag is hij met haar gaan vissen: buiten en met afstand.
De scholen gaan weer open, die cijfertjes van het RIVM dalen en we snakken naar normaal contact. Toch ben ik bang dat we straks een fikse tweede piek gaan krijgen. De dagelijkse opnames in het ziekenhuis dalen niet onder de honderd, dus het virus waart nog stevig rond.
Iedereen wil vreselijk graag een versoepeling van de regels. Ook wij. Maar de komende twee weken houden we ons nog braaf aan de strikte interpretatie van 'blijf thuis'. Dan kijken we daarna wel naar de cijfertjes.
Mijn grootste angst is dat iedereen nu denkt: het kan wel weer. Straks ligt de ic weer tjokvol als de scholen open zouden moeten. Dikke kans dat ze dan toch maar dicht blijven. Dat lijkt me drama voor alle kinderen en ouders die snakken naar 'normaal'. Dan liever maar even volhouden met de strenge regeltjes...
Hoe streng ben jij voor jezelf of je gezin?
Ik merk dat ik langzaam steeds iets soepeler word. Zo is deze week mijn zusje in de tuin op visite gekomen met haar zoontje. Hij had al weken niemand gezien behalve zijn ouders. En hij miste onze peuter zo ontzettend. Dus mocht hij in onze tuin met peuter spelen.
Dochter en tweede zoon mogen inmiddels af en toe buiten het hekje spelen. Dan moeten ze wel afstand houden van anderen.
Puber heeft een vast vriendinnetje sinds groep 3. Ze zitten op verschillende scholen, maar blijven elkaar trouw opzoeken. Meisjes zijn 'ieuw', maar dit is anders. Vandaag is hij met haar gaan vissen: buiten en met afstand.
De scholen gaan weer open, die cijfertjes van het RIVM dalen en we snakken naar normaal contact. Toch ben ik bang dat we straks een fikse tweede piek gaan krijgen. De dagelijkse opnames in het ziekenhuis dalen niet onder de honderd, dus het virus waart nog stevig rond.
Iedereen wil vreselijk graag een versoepeling van de regels. Ook wij. Maar de komende twee weken houden we ons nog braaf aan de strikte interpretatie van 'blijf thuis'. Dan kijken we daarna wel naar de cijfertjes.
Mijn grootste angst is dat iedereen nu denkt: het kan wel weer. Straks ligt de ic weer tjokvol als de scholen open zouden moeten. Dikke kans dat ze dan toch maar dicht blijven. Dat lijkt me drama voor alle kinderen en ouders die snakken naar 'normaal'. Dan liever maar even volhouden met de strenge regeltjes...
Hoe streng ben jij voor jezelf of je gezin?
donderdag 23 april 2020
Vrouwen in detectives en guilty pleasure
De afgelopen weken heb ik wat digitale stapeltjes detectives gelezen. Na mijn vorige leeslijst heb ik de Millennium serie doorgewerkt. Nu wacht ik op de nieuwe Nicci French op Kobo Plus.
Tijd genoeg om eens te bedenken waarom ik de meeste detectives zo matig vind. Ja, ze zijn spannend en lezen lekker weg. Maar meestal zit ik halverwege met kromme tenen. Want wat zijn die boeken gruwelijk vrouw-onvriendelijk.
De serie over Erika Foster: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar luistert totaal niet naar gezag. Ze functioneert niet binnen een organisatie, neemt risico's en is labiel. Ja, ze vindt de dader, maar moet uiteindelijk gered worden door een man.
De serie over Mia Krüger: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar psychisch instabiel. Ze gebruikt pillen en alcohol. Ze past niet binnen de organisatie en houdt zich niet aan protocollen.
De serie over Lisbeth Salander: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar mist empathie. Ze heeft waarschijnlijk Asperger, past niet in de maatschappij en neemt fikse risico's.
Alledrie de series zijn geschreven door mannen. Waarom kan een vrouwelijke hoofdpersoon in een detective niet 'normaal' zijn? Is het zo moeilijk om als man toe te geven dat er ook slimme, goed functionerende vrouwen zijn?
In films speelt vaak hetzelfde probleem. The Bridge heeft bijvooebeeld een hoofdpersoon die vergelijkbaar is met Lisbeth Salander.
Er zijn tot nu toe drie series/schrijvers waar ik wel blij van word. Agatha Christie is al sinds mijn twaalfde een soort gouden standaard. Robert Galbraith is een moderne schrijver waarbij vrouwen 'normaal en slim' zijn. Niet verrassend, want het is een pseudoniem voor J.K. Rowling. En Nicci French, het schrijversduo, maakt ook prachtige personages.
Mijn guilty pleasure heeft daar ook mee te maken. Een gewone detective hark ik in een paar uurtjes naar binnen. Maar bij Nicci French vind ik dat zo zonde. Als er een nieuw boek van hen is, kies ik daarom altijd voor een luisterboek, via Kobo of Storytel. Dan heb ik meer dan tien uur plezier van het verhaal.
De afgelopen jaren heb ik iedere zomer in de tent een nieuwe Nicci French geluisterd. 's Avonds naast mijn dochter op het matje, tot ze sliep. Iedere ochtend als ik wakker werd en de rest nog sliep. Het toppunt van ontspanning, wat mij betreft.
Ik denk dat ik deze zomer een alternatief moet bedenken voor op mijn matje in de tent luisteren. Wandelen, een matje in de tuin leggen of nog iets anders. Maar ik kan me er nu al op verheugen!
Welke detectives vind jij goed? Heb je nog leestips voor me?
Tijd genoeg om eens te bedenken waarom ik de meeste detectives zo matig vind. Ja, ze zijn spannend en lezen lekker weg. Maar meestal zit ik halverwege met kromme tenen. Want wat zijn die boeken gruwelijk vrouw-onvriendelijk.
De serie over Erika Foster: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar luistert totaal niet naar gezag. Ze functioneert niet binnen een organisatie, neemt risico's en is labiel. Ja, ze vindt de dader, maar moet uiteindelijk gered worden door een man.
De serie over Mia Krüger: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar psychisch instabiel. Ze gebruikt pillen en alcohol. Ze past niet binnen de organisatie en houdt zich niet aan protocollen.
De serie over Lisbeth Salander: de vrouwelijke hoofdpersoon is slim, maar mist empathie. Ze heeft waarschijnlijk Asperger, past niet in de maatschappij en neemt fikse risico's.
Alledrie de series zijn geschreven door mannen. Waarom kan een vrouwelijke hoofdpersoon in een detective niet 'normaal' zijn? Is het zo moeilijk om als man toe te geven dat er ook slimme, goed functionerende vrouwen zijn?
In films speelt vaak hetzelfde probleem. The Bridge heeft bijvooebeeld een hoofdpersoon die vergelijkbaar is met Lisbeth Salander.
Er zijn tot nu toe drie series/schrijvers waar ik wel blij van word. Agatha Christie is al sinds mijn twaalfde een soort gouden standaard. Robert Galbraith is een moderne schrijver waarbij vrouwen 'normaal en slim' zijn. Niet verrassend, want het is een pseudoniem voor J.K. Rowling. En Nicci French, het schrijversduo, maakt ook prachtige personages.
Mijn guilty pleasure heeft daar ook mee te maken. Een gewone detective hark ik in een paar uurtjes naar binnen. Maar bij Nicci French vind ik dat zo zonde. Als er een nieuw boek van hen is, kies ik daarom altijd voor een luisterboek, via Kobo of Storytel. Dan heb ik meer dan tien uur plezier van het verhaal.
De afgelopen jaren heb ik iedere zomer in de tent een nieuwe Nicci French geluisterd. 's Avonds naast mijn dochter op het matje, tot ze sliep. Iedere ochtend als ik wakker werd en de rest nog sliep. Het toppunt van ontspanning, wat mij betreft.
Ik denk dat ik deze zomer een alternatief moet bedenken voor op mijn matje in de tent luisteren. Wandelen, een matje in de tuin leggen of nog iets anders. Maar ik kan me er nu al op verheugen!
Welke detectives vind jij goed? Heb je nog leestips voor me?
zondag 19 april 2020
Dalende cijfers van het RIVM: wat daalt er nu echt?
Volgens het RIVM dalen de ziekenhuisopnames voor corona en de sterftecijfers. Het aantal ic-bedden dat bezet is door corona-patiënten daalt ook. Dat is goed nieuws.
Volgens het CBS zijn er echter twee keer zoveel extra doden als volgens het RIVM. Niet iedere patiënt wordt getest en niet iedere dode telt dus mee in de statistieken.
Het aantal patiënten dat op de ic terecht komt, daalt ook. Tegelijk treedt een verschuiving op: de patiënten die opgenomen worden, zijn jonger dan 70, terwijl eerst vooral oudere patiënten op de ic lagen. Dat hoeft geen officiële beleidskeuze te zijn.
Wat ik hoor van artsen en ic-verpleegkundigen, is dat oudere mensen nu thuis blijven. Dan kunnen hun geliefden tenminste op bezoek en afscheid nemen. Maar deze mensen worden niet getest en niet geteld.
Het criterium voor versoepeling van de maatregelen, is de belasting van de ic. Als we daar onder de 600 patiënten zitten, kan de zorg het weer op gewone kracht aan.
Dan komt het natuurlijk wel goed uit voor beleidsmakers als mensen niet meer naar het ziekenhuis gaan en niet geteld worden.
Mijn theorie is dat we sinds de laatste twee weken niet heel hard dalen qua besmettingen en doden. Maar dat kun je alleen achteraf zien aan de data van het CBS.
Ik denk dat een versoepeling van de maatregelen betekent dat mensen opgelucht ademhalen. Scholen open, dus terug naar normaal en gauw weer allerlei dingen doen. Waarna we binnen drie weken weer een fikse piek krijgen in de data van het RIVM.
Daarom hoop ik voor mezelf heel hard dat mijn kinderen straks eindelijk weer naar school mogen, maar vind ik het realistischer om te verwachten dat het niet zo'n goed idee is.
Ik zou ze niet thuis houden, maar verwacht dat het feest dan per 1 juni weer voorbij is.
Zo'n knipperlichtfase lijkt me zwaar frustrerend. Dan liever maar gewoon door bikkelen met thuisonderwijs.
Voetnoot: een dag nadat ik dit schreef, staat in Trouw dit artikel https://www.trouw.nl/nieuws/oudere-met-corona-komt-veel-minder-gauw-op-de-intensive-care~b558a97c/
Volgens het CBS zijn er echter twee keer zoveel extra doden als volgens het RIVM. Niet iedere patiënt wordt getest en niet iedere dode telt dus mee in de statistieken.
Het aantal patiënten dat op de ic terecht komt, daalt ook. Tegelijk treedt een verschuiving op: de patiënten die opgenomen worden, zijn jonger dan 70, terwijl eerst vooral oudere patiënten op de ic lagen. Dat hoeft geen officiële beleidskeuze te zijn.
Wat ik hoor van artsen en ic-verpleegkundigen, is dat oudere mensen nu thuis blijven. Dan kunnen hun geliefden tenminste op bezoek en afscheid nemen. Maar deze mensen worden niet getest en niet geteld.
Het criterium voor versoepeling van de maatregelen, is de belasting van de ic. Als we daar onder de 600 patiënten zitten, kan de zorg het weer op gewone kracht aan.
Dan komt het natuurlijk wel goed uit voor beleidsmakers als mensen niet meer naar het ziekenhuis gaan en niet geteld worden.
Mijn theorie is dat we sinds de laatste twee weken niet heel hard dalen qua besmettingen en doden. Maar dat kun je alleen achteraf zien aan de data van het CBS.
Ik denk dat een versoepeling van de maatregelen betekent dat mensen opgelucht ademhalen. Scholen open, dus terug naar normaal en gauw weer allerlei dingen doen. Waarna we binnen drie weken weer een fikse piek krijgen in de data van het RIVM.
Daarom hoop ik voor mezelf heel hard dat mijn kinderen straks eindelijk weer naar school mogen, maar vind ik het realistischer om te verwachten dat het niet zo'n goed idee is.
Ik zou ze niet thuis houden, maar verwacht dat het feest dan per 1 juni weer voorbij is.
Zo'n knipperlichtfase lijkt me zwaar frustrerend. Dan liever maar gewoon door bikkelen met thuisonderwijs.
Voetnoot: een dag nadat ik dit schreef, staat in Trouw dit artikel https://www.trouw.nl/nieuws/oudere-met-corona-komt-veel-minder-gauw-op-de-intensive-care~b558a97c/
zaterdag 18 april 2020
Wat ik las (1): Wij houden van Tsjernobyl
Sinds ik een e-reader kocht, heb ik altijd keus genoeg aan nieuwe boeken. Kan ik mooi mijn leeslijstje aanvullen met boeken die ik altijd al wilde lezen en nieuwe vondsten. Bovendien lezen de kinderen ook op mijn kobo account. Maar dat is voor een andere keer.
Wat ik zelf las:
- Alice in Wonderland, Lewis Caroll **
- Moby Dick, Herman Melville ****
- Wij houden van Tsjernobyl, Svetlana Alexijevitsj *****
- Vallen is als vliegen, Manon Uphoff**
- Tsjaikovskistraat 40, Pieter Waterdrinker ***
- Het Rosie resultaat, Graeme Simsion ****
- Dit is mijn moeder, Tommy Wieringa ***
- Het achtste leven (voor Brilka), Nino Haratischwili
Detective series
Erika Foster serie, geschreven door Robert Bryndza, Jan Mellema
- Het meisje in het ijs **
- De stalker in de nacht**
- In donker water**
Serie over Mia Krüger, geschreven door Samuel Bjørk
- De doodsvogel**
- Ik reis alleen **
- De jongen in de sneeuw **
Het boek dat er voor mij absoluut uitspringt is 'Wij houden van Tsjernobyl'. Misschien omdat ik zelf in de verboden zone ben geweest, 15 jaar geleden als studente. Ik was toen al diep geraakt door de enorme impact van de catastrofe op de mensen en de blijvende schade in generaties.
Direct na de ramp werden veel soldaten en brandweerlieden ernstig ziek: juist de hulpverleners werden getroffen. Mensen mochten hun stervende geliefde niet meer aanraken wegens besmettingsgevaar.
Net zoals een virus is straling niet te zien. Je weet niet wat besmet is en moet vertrouwen op de regels van de overheid. Dan ben ik opeens heel tevreden over ons RIVM en ons goed georganiseerde landje.
Het boek gaat vooral over de ervaringen en emoties van de gewone mensen. Dat vraagt misschien wel wat achtergrondkennis, maar hoeft geen bezwaar te zijn. Juist onze angsten, liefde en hoop blijken universeel.
Iemand nog leestips voor deze quarantaine?
Wat ik zelf las:
- Alice in Wonderland, Lewis Caroll **
- Moby Dick, Herman Melville ****
- Wij houden van Tsjernobyl, Svetlana Alexijevitsj *****
- Vallen is als vliegen, Manon Uphoff**
- Tsjaikovskistraat 40, Pieter Waterdrinker ***
- Het Rosie resultaat, Graeme Simsion ****
- Dit is mijn moeder, Tommy Wieringa ***
- Het achtste leven (voor Brilka), Nino Haratischwili
Detective series
Erika Foster serie, geschreven door Robert Bryndza, Jan Mellema
- Het meisje in het ijs **
- De stalker in de nacht**
- In donker water**
Serie over Mia Krüger, geschreven door Samuel Bjørk
- De doodsvogel**
- Ik reis alleen **
- De jongen in de sneeuw **
Het boek dat er voor mij absoluut uitspringt is 'Wij houden van Tsjernobyl'. Misschien omdat ik zelf in de verboden zone ben geweest, 15 jaar geleden als studente. Ik was toen al diep geraakt door de enorme impact van de catastrofe op de mensen en de blijvende schade in generaties.
Direct na de ramp werden veel soldaten en brandweerlieden ernstig ziek: juist de hulpverleners werden getroffen. Mensen mochten hun stervende geliefde niet meer aanraken wegens besmettingsgevaar.
Net zoals een virus is straling niet te zien. Je weet niet wat besmet is en moet vertrouwen op de regels van de overheid. Dan ben ik opeens heel tevreden over ons RIVM en ons goed georganiseerde landje.
Het boek gaat vooral over de ervaringen en emoties van de gewone mensen. Dat vraagt misschien wel wat achtergrondkennis, maar hoeft geen bezwaar te zijn. Juist onze angsten, liefde en hoop blijken universeel.
Iemand nog leestips voor deze quarantaine?
donderdag 16 april 2020
Omgaan met een onzekere toekomst voor het onderwijs
Niemand kan vertellen hoe de komende jaren eruit gaan zien. Er zijn allerlei wiskundige modellen over hoe een virus zich gedraagt. Maar niemand weet hoe mensen zich gaan gedragen als de lockdown langer duurt of weer opnieuw wordt afgekondigd. Niemand weet of de scholen een soort knipperlichtstatus krijgen: open-dicht-open-dicht.
We weten dat de oude vorm van onderwijs niet mogelijk blijft in een 1,5-metersamenleving. We maken ons zorgen om kinderen die een achterstand oplopen. Maar ik heb nog geen enkel plan gehoord hoe het anders kan.
Mijn voorstel:
- Er komen klassen van 10 kinderen.
- Mensen die werkloos raken, worden omgeschoold voor de zorg of het onderwijs.
- Leegstaande kantoorruimte wordt omgebouwd naar schoolruimte.
- Accepteer dat kinderen een leerachterstand oplopen. Biedt deze kinderen maatwerk.
- Maak halfjaar klassen op de basisschool.
- Biedt voor kinderen die dan in januari klaar zijn met de basisschool, een programma aan met vaardigheden voor de middelbare school. Daarna stromen ze op het juiste niveau in bij de brugklas.
- Investeer in goede online lesmaterialen. Er komen nog meer lockdowns en rampen en narigheid, dus dit is een mooi moment om daarop voor te bereiden.
- Investeer in een ander wereldbeeld: verlies en narigheid hoort bij het leven.
Ik denk dat we kinderen ook een andere mindset moeten meegeven. Je bent niet verantwoordelijk voor je eigen geluk of succes in de maatschappij. Er zijn dingen die je niet kunt controleren of beheersen. Je bent wel verantwoordelijk voor de manier waarop je daarmee omgaat. Leer kinderen troost te vinden. Leer ze met veranderingen en onzekerheid om te gaan.
Geef onze kinderen een training in veerkracht, dat hebben ze harder nodig dan spelling.
We weten dat de oude vorm van onderwijs niet mogelijk blijft in een 1,5-metersamenleving. We maken ons zorgen om kinderen die een achterstand oplopen. Maar ik heb nog geen enkel plan gehoord hoe het anders kan.
Mijn voorstel:
- Er komen klassen van 10 kinderen.
- Mensen die werkloos raken, worden omgeschoold voor de zorg of het onderwijs.
- Leegstaande kantoorruimte wordt omgebouwd naar schoolruimte.
- Accepteer dat kinderen een leerachterstand oplopen. Biedt deze kinderen maatwerk.
- Maak halfjaar klassen op de basisschool.
- Biedt voor kinderen die dan in januari klaar zijn met de basisschool, een programma aan met vaardigheden voor de middelbare school. Daarna stromen ze op het juiste niveau in bij de brugklas.
- Investeer in goede online lesmaterialen. Er komen nog meer lockdowns en rampen en narigheid, dus dit is een mooi moment om daarop voor te bereiden.
- Investeer in een ander wereldbeeld: verlies en narigheid hoort bij het leven.
Ik denk dat we kinderen ook een andere mindset moeten meegeven. Je bent niet verantwoordelijk voor je eigen geluk of succes in de maatschappij. Er zijn dingen die je niet kunt controleren of beheersen. Je bent wel verantwoordelijk voor de manier waarop je daarmee omgaat. Leer kinderen troost te vinden. Leer ze met veranderingen en onzekerheid om te gaan.
Geef onze kinderen een training in veerkracht, dat hebben ze harder nodig dan spelling.
Abonneren op:
Posts (Atom)